4 december 2016 Terugkomdag Romebedevaarders

In Rome waren wij op de bedevaart van ons bisdom in oktober jl. met 170 deelnemers. Een goede 40 van hen waren uit onze streek en hadden pastoor Jan Baert als gids. Samen zaten wij in de blauwe bus. Blauw was ons kenteken.

Op uitnodiging van pastoor Jan vonden de ‘blauwen’ elkaar terug in Beersel. Met 34 zaten wij met blauwe sjaaltjes samen in de zondagsviering in Beersel op 4 december. Nadien kregen wij een brok geschiedenis van de Sint-Lambertus kerk vanwege Marc Desmedt van de Historische Kring. In de namiddag was de eerste halte de Moriaan, het fijn parochiecomplex van de kerkfabriek van Alsemberg .Het bezoek aan de hertogelijke Onze-Lieve-Vrouwkerk met haar fijne gotiek, glasramen, interieur en kerkschatten was voor velen een echte revelatie. Het mooie weer liet toe nog een wandeling te maken rond de vijvers van Zevenborre.

Indrukken

Tijdens het middagmaal in een brasserie dichtbij de pastorie was het reuzegezellig en kwamen de herinneringen aan de Romereis naar boven. Ook in Rome was de maaltijd steeds een moment van verbroedering. Ik noteerde snel enkele commentaren, indrukken en reacties van de deelnemers, die goed de indruk en invloed van de bedevaart weergeven.

“Geen minuut spijt, de Romebedevaart was een topper. Het mooi weer (25° tot 29°) eind oktober maakte het zeer aangenaam.
Na één dag al was er warm en hartelijk contact tussen de deelnemers.
Prima groep, onbekenden werden bekenden.
Zelfs wanneer je niemand kende werd je vlug opgenomen in de groep, verbonden door een zelfde gezindheid in gezang en gebed.
Vaak bekaf , maar heel tevreden vielen we ’s avonds laat in slaap om ’s anderdaags al heel vroeg (6uur) weer op te staan.”

Mij is opgevallen hoe enkele medereizigers tijdens ons gesprek hun notaboekje bovenhaalden en citaten voorlazen uit de homilie die onze kardinaal-aartsbisschop Mgr. De Kesel ons dagelijks in de eucharistievieringen bracht. Het samen zingen van het “Misericorde sicut Pater, Barmhartig zoals de Vader” was het overheersend leidmotief en omvatte alles waarvoor het eigenlijk omging. Sommigen zingen het nu nog! Opvallend is ook hoe de eenvoudige aanwezigheid van onze bisschoppen tussen ons zo gewaardeerd werd.

Sant’ Egidio gemeenschap

Vaak hoorde ik hartverwarmende commentaren over de ontmoetingen, het samen eten en bidden met groepen zoals bij de vrijwilligers van de Sant’ Egidio gemeenschap die werken met de armsten tussen de armen in Rome. Hier voel je wat werken van barmhartigheid met mensen kan doen. Iemand zei nog over de gemeenschap van Sant Egidio: “De bezieling waarmee deze mensen samenwerken en bidden voor de allerarmsten is meer dan bewonderenswaardig, het is pure heiligheid.”

Wensen

Een van de deelnemers schreef:
”Mijn wens na deze Romebedevaart is dat gelovige mensen in hun eigen omgeving de hand zouden reiken aan wie hen gekwetst hebben. Wij hebben ons geloof niet alleen in de kerk te belijden, maar ook in het dagelijks leven. Wanneer wij elkaar de vrede wensen, laat dat dus gemeend zijn. Het werk zal nooit af zijn. Werken van barmhartigheid zullen er altijd te doen zijn . Dat wij Gods barmhartigheid met zijn allen waarmaken, hiervan kunnen we enkel dromen. We mogen het echter niet opgeven.”

En een ander voegde hier aan toe:
“Het was inspirerend, deugddoend. Zovele warme energie opgedaan om terug te gaan elk naar onze plek.” (hc)