Dit communiejaar hebben we de meest muzikale communicanten Ieren kennen. Elke bijeenkomst hebben ze de longen uit kun lijf gezongen. Tijdens de viering konden we hen dan ook horen zingen tot helemaal achteraan in de kerk, wat een prachtstemmen! Maar niet alleen dat, ook muziekinstrumenten - die ze bovendien zelf gemaakt hebben - konden ze als geen ander bespelen. Het was een echt orkest. Met elk hun eigen stem. Zoveel verschillende stemmen bij elkaar, en toch een mooi geheel. Dat is iets wat we in onze bijeenkomsten hebben geleerd.
In onze eerste bijeenkomst leerden we. over de verschillende noten. Elke noot is anders en uniek, elk noot heeft haar specifieke toon, zoals ook onze communicanten. Elke noot vond zichzelf dé mooiste, tot ze erachter kwam dat ze het mooist klinkt als ze samen speelt met anderen. Zo is het ook bij ons. Als wij samenwerken komen we veel verder en beleven we er bovendien meer plezier aan.
Een tweede bijeenkomst vond plaats in februari. In deze maand viel ook de week tegen pesten. En pesten … daar doen wij echt niet aan mee: daar waren onze communicanten het over eens. Samen zijn we gaan kijken naar de dingen die we soms beter kunnen, zoals wat minder ruzie maken of beter
luisteren naar mama of papa. ‘Soms kunnen we de juiste maat niet houden of spelen we een foute noot. Vergeef ons Heer.'
Onze derde afspraak Was in de kerk. Want als we onze communie doen, moeten we toch weten waarvoor al de symbolen staan in de kerk. Op een speelse manier kregen we een rondleiding, van het altaar tot de biechtstoel. Ook pater Jan was van de partij en leerde de kinderen het Onzevader
De laatste bijeenkomst hebben we een leuke aftelkalender voor de grote dag geknutseld. Wat keken we uit naar de dag dat we bij Jezus aan tafel mochten schuiven. Verder leerden we ook om dankbaar te zijn voor al wie ons lief is en zoveel voor ons doet. We moeten niet altijd meer willen, maar blij zijn met wat we hebben. Om die reden schreef elke communicant een briefje naar zijn of haar mama en papa, een klein bedankje voor zijn/haar grootste idool.
De eerste communieviering was nog nooit zo'n feest: met zingen en dansen. Bij het buitenkomen uit de kerk stond de fanfare ons op te wachten, en mochten we onze grootste wens en een kleurrijke ballon de lucht in laten. Een dag om nooit meer te vergeten!
Wij leerden dat ons liedje mooier klinkt als we samen zijn!
