In de Vlaamse bisdommen wordt dit jaar slechts één priester gewijd. Iets meer dan een half jaar na zijn wijding tot diaken in de Sint-Pauluskerk in Opwijk wordt Elia Cantaert door mgr. De Kesel tot priester gewijd in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen.
„De dagen na mijn diakenwijding waren heel druk”, herinnert Elia Cantaert zich. „Toen ik op een avond rustig thuis zat, kwam het besef dat er wel degelijk iets was veranderd. Wanneer je dan je eerste doop doet, dan doet dat iets met jou. Je naam in het doopregister zien staan, maakt het heel officieel.”
„Sinds mijn diakenwijding houd ik vaker de homilie in de vieringen”, vervolgt Elia Cantaert. „Ik ben wel blij dat ik daar geleidelijk kon in groeien. Mensen denken misschien dat het makkelijk is een homilie te schrijven, maar daar kruipt toch heel wat werk in. Het is belangrijk steeds te blijven herinneren dat God via de Schrift ook tot jezelf spreekt. Pas wanneer je inziet wat Hij jou wil zeggen, kan je dat via de homilie doorgeven aan andere mensen. Hoe kan je de gemeenschap oproepen tot gebed als je zelf niet biddend omgaat met een tekst?”
Iets meer dan een jaar is Elia Cantaert actief in de pastorale zone Effata (Opwijk, Nijverseel, Droeshout, Mazenzele en Peizegem). „Een zeer leerrijke periode”, blikt hij terug. „Ik werd goed opgevangen en kon geleidelijk groeien in mijn taken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de rouwgesprekken bij een overlijden. Binnen de pastorale zone is het de gewoonte om met twee de familie van een overledene te bezoeken. Dat is een goede manier van werken omdat het gesprek dan nooit echt stilvalt. Door met meerdere mensen samen te werken, leer je ook dat iedereen zijn eigen stijl heeft, met elk zijn eigen waarde. Het is voor mij duidelijk dat de periode als diaken belangrijk is als voorbereiding op het priesterschap. Het is toch anders dan de eerdere stages in een parochie. Het biedt je de mogelijkheid je eigen stijl te ontwikkelen.”
Een interessant onderdeel van zijn taak als diaken is voor Elia Cantaert de vormselcatechese. „Het is mooi te zien dat kinderen echt geïnteresseerd en zelfs geïntrigeerd zijn door het geloof. Er heerst een uitermate open sfeer die typisch is voor kinderen. Toen ik sprak over mijn roeping als diaken en priester en mijn stola meebracht, maakte een van de vormelingen de vergelijking met het lint dat miss België krijgt na haar overwinning”, lacht Elia Cantaert. „Het is belangrijk elementen van het geloof te linken aan zaken die zij vanuit hun leefwereld kennen en waarin ze geïnteresseerd zijn.”
„De lokale middelbare school vroeg me na mijn diakenwijding te komen spreken over de wijding. Geen overbodige luxe. Wat een priester doet, weten de meesten nog wel. Maar de rol van een diaken is veel minder bekend. Vragen die bij jongeren steeds weerkeren, zijn die over seksualiteit en celibaat. Het is niet altijd makkelijk uit te leggen, maar het is wel uitermate boeiend. Daarom zou ik graag de band met het onderwijs bewaren en startte ik dit jaar met de academische lerarenopleiding.”
Wat verwacht Elia Cantaert van zijn priesterwijding en meer nog van het leven als priester? „Het mogen voorgaan in de eucharistie is iets waar ik al heel lang naar uitkijk”, zegt hij resoluut. „De eerste keer voorgaan, zal een emotioneel moment zijn. Ook al tijdens de wijding zelf. Voor al die naasten en familie de eucharistie kunnen vieren zal iets bijzonders zijn. Hoe ik het zal beleven, is moeilijk in te schatten, maar ik zie het als een grote genade van God dat Hij me dit schenkt. Het vertrouwen dat de bisschop in jou stelt door je te wijden, geeft eveneens een bijzonder gevoel. Na de wijding reken ik op God en op het gebed van de mensen om mijn taken naar best vermogen in te vullen. Het is niet omdat je gewijd bent, dat je plots alle troeven in handen hebt. Ik blijf een mens en verander niet als persoon, hoewel de wijding uiteraard wel iets met me doet”, besluit Elia Cantaert.
