RUST in de STORM
initiatie en gezinsviering op zondag 17 februari in onze Betlehemgemeenschap
- Hoe kan dat nu? Jezus ligt rustig te slapen in de boot, terwijl zijn leerlingen, ervaren vissers, bang zijn dat ze zullen vergaan.
- Omdat Hij vertrouwen heeft!
- Vertrouwen in wie?
- Vertrouwen in zijn leerlingen. Vertrouwen dat alles goed komt!
Onze eerste jaartjes zijn helemaal niet bang. Van niets of niemand! Vreemd toch, want er is heel wat dat hen raakt, waarover ze bezorgd zijn. Maar bang? Neen, toch… Vader is er of moeder of allebei. Ze gaan liever op in het verhaal van Jezus. Al spelende dringt het tot hen door. Moet je onderaan eens kijken. Ze maakten er samen een mooi filmpje van.
De tweedejaars hebben Jezus niet alleen in de storm gezien. De ontmoetingen met Hem, met Gods volk onderweg, vóór Jezus in de wereld kwam én ook nu, in onze tijd, hebben ze aan de hand van de tekeningen uit initiatiemomenten en gezinsvieringen, symbolisch ingekleurd en op een papieren beeldband vastgelegd. Deze ontmoetingen met Jezus brengen hen tot geloof in God, die Vader is én moeder, in Jezus die ons in woorden en daden zijn liefdevolle weg wijst, in de kracht van de heilige Geest die met ons die weg gaat naar en met elk-ander.
In de kring van de ouders hebben we meelevend geluisterd naar het getuigenis van enkele ouders. Ja, ongeval, ziekte, lijden, dood… zijn moeilijke momenten, moeilijke periodes die niet zo gemakkelijk te dragen zijn. Vertrouwen in hulpverleners, in dokters en verpleegkundigen, in familieleden en vrienden, liefdevolle nabijheid vooral van hen, geloof, moed, het verlangen om te leven, leven voor onszelf, leven voor de ander, helpt ons vooruit, stilt de storm…. “Ik ben er voor jou!” “Ik blijf bij je.” “Je zal het halen.” “Je komt er door.” Wat doet het goed, dit te horen, te ervaren… Zo willen wij een kind, een volwassene, een mens in de storm proberen nabij te zijn. VERTROUWEN, LIEFDE, HOOP, GELOOF, MOGEN UITSPREKEN, LUISTEREN, EEN AANMOEDIGEND WOORD, EEN TEDER GEBAAR… eenvoudige tekens die kracht geven.
En wat deed Jezus als Hij het moeilijk had? Hij trok zich terug en in de stilte, alleen in de nacht, op de berg of slapend in de boot…. vond Hij zijn kracht, zijn zending terug. Hij leert ons, op vraag van zijn leerlingen, vertrouwen in Zijn en ONZE VADER.
In de gezinsviering zijn we met heel de gemeenschap onderweg in de storm. Terwijl de kinderen in kleine groepjes samenbrengen wat hen bang maakt, waarvoor ze bezorgd zijn, mediteren de volwassenen in stilte. Zou het kunnen dat ook wij, volwassenen, af en toe wakker liggen van die grote zorgen die op de woeste golven voor het altaar gekleefd worden? Delen wij de zorg hoe het met de boot, met onze kerk, verder moet?
“Wees niet bang, ik ben er. Vertrouw maar op mij,” zegt Jezus.
Met de hele gemeenschap beamen we het GELOOF dat de jongens en meisjes die op 25 mei gevormd zullen worden en hun eerste communie vieren, plechtig uitspreken. Proficiat, jongens en meisjes, jullie mogen erop rekenen dat wij, zoals Jezus, jullie nabij zullen zijn.
