De bezinningstekst die je op het einde van onze paasviering hoorde kan je hier nog eens (na)lezen.
De steen is weg. Het graf is leeg. En uit de mist van kille onmacht die ons altijd weer in het gezicht slaat, stroomt zacht wat licht ons tegemoet.
Want Hij die dood was, leeft. Hoop kan niet meer ontvreemd. Er zal een morgen zijn, van lachen en van troosten.
Wij horen op te staan. Kom, geef een hand, jij die ontmoedigd bent, jij met je hoofd gebogen. Wij mogen leven zonder angst. Het woord dat Hij ons gaf brandt in ons hart. Wij leren zien wat nog niet is met onze diepste ogen.
Er is een weg gebaand voor iedereen omzoomd met bloesemende bomen.
