De laatste gezinsviering dit werkjaar was tevens de dankviering voor de jongens en meisjes van onze geloofsgemeenschap Betlehem die op 25 mei gevormd werden. Proficiat aan alle pas gevormden, want zo mogen we jullie nu noemen! Ze waren allemaal stipt aanwezig, op Keano na die met koorts in bed lag. Genees vlug, Keano!
Ook enkele kinderen van het eerste initiatiejaar waren present.
De viering stond in het teken van dank en de weg die we dit jaar samen hebben afgelegd. Jezus vergezelde ons op die tocht. Of zijn wij Hem achterna gegaan? De kapelletjes die maand na maand invulling kregen, helpen ons Hem her-inneren. Het was een boeiende tocht... die we graag samen verder gaan.
Op de eerste zondag na Pinksteren, dit keer de 3de zondag in juni, viert de kerk het feest van Drievuldigheid of Drie-eenheid. Een moeilijk thema! En toch vertrouwd, want die diepe verbondenheid tussen Vader, Zoon en Heilige Geest noemen we, als in één adem, telkens we een kruisteken maken. We hebben Jezus leren kennen in zijn verbondenheid met Zijn Vader, die we onze Vader mogen noemen. En wij mogen leven in de Geest die er is tussen Jezus en Zijn Vader. Wij zijn kostbaar in Gods ogen. Daarom staat onze naam geschreven in de palm van Zijn hand.
Laten wij ook voor elkaar zo iemand zijn: kostbaar. Daarom schrijven we de naam van die andere in onze hand zodat we hem of haar niet vergeten. En dat hebben de kinderen op het einde van de viering ook letterlijk gedaan: de naam van de andere geschreven in hun hand.
Voor en na kregen we de kans ons zegje te doen over het voorbije jaar en over wat we voor de toekomst verwachten.
De laatste gezinsviering is ook het moment om iedereen een goede vakantie te wensen. Dat deden we op het Voorplein buiten met een kleine receptie. Of er belangstelling was? Zeer zeker, de mensen op het Sint-Pietersplein weten nu dat we elke zondag in de kerk samen eucharistie vieren. Ze zijn telkens welkom! En wij, wij genoten van de life-music die iemand speelde voor het goede doel. Echt feest dus!
