Een volle bus enthousiaste bedevaarders trok op 16 oktober al biddend naar Heverlee, het Heilig Hartinstituut met de geklasseerde kapel.
Hilde en Marie-José, onze gidsen, leidden ons rond. Eerst kregen we uitleg over de gebouwen: een oud neo-gotisch en een nieuw modern gedeelte, door architect Flor Van Reeth ontworpen.
Hét pareltje was de geklasseerde kapel. Het groeiende aantal leerlingen maakte bijbouwen noodzakelijk; de zusters wilden ook een nieuwe kapel. Directeur M. Bossaert sprak enkele mensen van de ‘Pelgrimbeweging’ aan om daaraan mee te werken. De Pelgrimbeweging bestond uit artiesten die katholiek waren en op een nieuwe manier werkten.
Architect Flor van Reeth ontwierp de nieuwe klassen en de kapel.
De kerkelijke overheid vond het maar niets; ze wilde een meer byzantijnse kapel. De goedkeuring werd geweigerd. De kostprijs voor een traditioneel bouwwerk was veel hoger, zodat men toch koos voor de moderne kapel. Bij de bouw werd nu ook gewapend beton gebruikt, wat pilaren en gewelven overbodig maakte. De horizontale lijnen overheersen. Er zijn uitsprongen in de zijmuren. Speciaal in de constructie is ook de hangende tribune waar de zusters de eucharistieviering konden volgen.
De grote ‘glas-in-loodramen’ zorgen voor veel lichtinval. Glazenier Eugeen Yoors ontwierp ze. Hij gebruikte veel heldere kleuren: geel, blauw, groen, mauve, oranje… Hij krijgt die diepe kleur door verschillende lagen glas achter elkaar te zetten. De meest gebruikte kleur is geel. Dit had een dubbele bedoeling: de prijs drukken want dit Amerikaanse glas was goedkoper, maar ook helderheid brengen. Het gele glas kon niet bewerkt worden maar wel beschilderd.
Het thema van alle grote glasramen is : Maria.
Ze staat dan ook telkens centraal met veel engelen er om heen. Op de zijramen in de schuine vlakken staan engelen in een eenvoudig ontwerp, bijna identiek. Weer domineert het geel. De grootste ramen bevinden zich boven de toegangsdeur en het altaar. Het lage altaar vooraan werd door Hilde Van Summeren ontworpen. Het is eenvoudig, zwart gepolijst met opvallend, enkele trapjes erin verwerkt. Om het andere altaar niet te verbergen werd het laag gehouden. Rie Haan ontwierp het overige meubilair: de godslamp, de biechtstoelen, de banken, het grote altaar.
Zeker nog het vermelden waard is de ‘kruisweg van Servaas’. Het is dezelfde als die op de muren in de kerk van de abdij van Orval. Dit is eigenlijk een tweede versie want de eerste werd afgekeurd. Let hier vooral op de sobere kleuren, het weglaten van details om de hoofdzaken te beklemtonen, de dunne lippen en mond. Heel expressief !
Na al dat moois werd het tijd om het spirituele aan bod te laten komen in een stemmige eucharistieviering.
We praatten nog wat na bij een kop koffie en een stuk taart. Tevreden over deze mooie dag stapten we de bus op, richting Brussel.
Greta Vanparys
