Afscheid nemen van een dierbare…,
Verdriet, onmacht, pijn, stress, vermoeidheid…
Zoveel gevoelens komen op je af,
Je doorleeft dit alles in een waas van onbegrip, van on-bevatten.
Je hebt zoveel te regelen dat je op automatische piloot verder functioneert.
En je wordt omringd door zoveel bezorgde, liefdevolle mensen
Die je één voor één steun aanbieden, en aanwezig zijn voor jou.
En dan wordt het stil…
Je komt thuis in een leeg en stil huis
Je voelt je alleen, niet alleen fysiek,
Maar ook met je gevoelens en gedachten.
En met de stilte…
Je verwelkomt de stilte eerst, ze laat je tot rust komen,
Ze geeft je de kans je herinneringen te omarmen en te koesteren.
En dan, op een dag, valt het je op
Het blijft stil, heel erg stil.
Voor velen wordt het moeilijker je te ontmoeten,
Het voelt onwennig,
Wat mag en kan je zeggen?
Wat helpt of wat juist niet?
Er hoeft niet veel als troost
Want verdriet kan je niet laten verdwijnen,
Je kan het alleen leren een plaats geven
En dat kan je door het te delen
Door erover te praten.
Als troost helpt alleen een luisterend oor,
Zonder goed bedoelde maar zo dikwijls nietszeggende raad …
Heb je nood aan een objectief maar mee- levend luisterend oor?
Weet dat je altijd welkom bent in onze parochie…
Neem even contact op en we maken tijd vrij
Wanneer jij het nodig hebt
Welkom in onze zondagsvieringen en in onze pastorie op zondag
Of geef een seintje
Lut : Tel: 0494 35 59 69 lut.vanhoudenhove@telenet.be
www.kerkjette.be
Soms kom je langs in mijn hoofd
Onaangekondigd
Je belt niet aan,
Je hebt geen afspraak
Je vraagt niet even of het wel past .
Je komt langs in mijn hoofd
Soms slenterend
Soms in een flits.
En steeds weer herken ik je
Rouw vraagt om tochtgenoten
Afscheid nemen van een geliefde valt zwaar, heel zwaar.
Of het nu een ouder, een partner, een kind of een geliefd familielid is, verdriet en pijn kennen geen vooropgelegde maatstaf.
Hoe moet je verder als je in je verdriet nog niet ten volle kan beseffen dat je geliefd familielid er niet meer is.
Als een periode van ziekte of onverwacht verdriet, als begrafenis of afscheidsviering nog maar net achter de rug zijn
Veel mensen voelen zich eenzaam, verwerken heel moeilijk het verdriet en het verlangen naar…
Vooruit, vooruit, …. Het leven wil vooruit en geeft ons niet veel tijd om te rouwen .
Maar rouw heeft nooit een echte eindbestemming.
Rouw beweegt als de zee , in golven en steeds weerkerend.
Soms kan je je gevoelesn een plaats geven en / of verwelkomen als een prachtige blije herinnering.
Maar soms komt het zo hard in je gezicht , zo confronterend binnen dat je hart weer net een open wonde wordt
Als we samen komen voor de vieringen in onze kerk, delen we de warme genegenheid van onze gemeenschap, de bezorgde aanwezigheid van iedereen rond ons aanwezig. Maar dit is niet altijd voldoende.
Maar voor wie, na korte of lange tijd, nood heeft aan een deugddoende babbel, een luisterend oor of gewoon even een rustige aanwezigheid zijn er onze gespreksmomenten …
Een ogenblik van delen en mekaar steunen, van mens tot mens, bij een warme kop koffie.
Gespreksmomenten gaan door in de pastorie, : elke eerste zondag na de eucharistieviering , dus van 11u15 tot 12u .
lut.vanhoudenhove@telenet.be
dirk.vannetelbosch@gmail.com
Pastorie, Kardinaal Mercierplein 4, 1090 Jette.
Iedereen is welkom. Wil je dit project mee ondersteunen, of deelnemen geef dan een seintje,
bij Dirk Vannetelbosch of Lut Vanhoudenhove
