Ze kwamen om aan de geloofsgemeenschap te zeggen dat zij ‘vriend van Jezus willen worden’.
De viering werd grondig voorbereid. Bij de kerkverkenning kwamen de kinderen thuis in het grote gebouw waar onze geloofsgemeenschap samenkomt. Vorige week knutselden ze een ‘smiley’ met daarop hun naam. Mama’s en een papa maakten een grote smiley waarop de 38 kleine kaartjes werden gehangen. ’Oh zo heppie’ stond er bovenop, naar het gedichtje van Joke Van Leeuwen. Hun namen hangen nu vooraan in de kerk en de kinderen werken verder naar de grote dag van 17 mei toe.
‘Oh zo heppie’, dat gevoel hing in de kerk. Niet alleen de kinderen waren opgetogen, maar ook hun ouders en grootouders leefden enthousiast met hen mee.
De kinderen kregen taakjes in de viering, dit keer een woord- en communiedienst.
Ze stapten mee in de intredestoet en brachten de bloemen en de kaarsen aan, ze lazen tekstjes en vooral werd er met plezier gezongen. Bij het Onzevader stonden ze allemaal in een grote kring rond het altaar om mee te bidden. Nadien gingen ze hun mama en papa de vrede wensen. Ze leerden vorige week hoe een vredeswens gegeven wordt en waarom wij christenen dat in de viering doen.
Op het einde van de viering mochten nog enkele kinderen met het mandje rondgaan en toen was het tijd voor een drankje en koek.
Dat hadden ze allemaal wel verdiend!
Tekst en foto's: mdr
