Sint-Michielskerk

De Sint-Michielskerk werd een eerste keer schriftelijk vermeld in 1146: "... bisschop van Doornik schenkt een altaar aan Curnes". Kuurne maakte toen nog deel uit van het bisdom Doornik. Van 1801 tot 1834 maakt de parochie deel uit van het bisdom Gent. Sinds 1834, het jaar waarin het bisdom Brugge, dat het grondgebied van de provincie West-Vlaanderen omvat, wordt opgericht, behoort Kuurne tot het bisdom Brugge. 

Verbouwingen

In 1877 worden plannen gemaakt voor de vernieuwing en uitbreiding van de oude vervallen kerk. Maar tijdens de werken ontstaat er instortingsgevaar! Daarom wordt de kerk helemaal gesloopt en heropgebouwd in zijn huidige neogotische vorm. 
In 1952 wordt de nieuwe begraafplaats op de Kasteelwijk aangelegd en het kerkhof rond de kerk wordt omgevormd tot ‘kerkpark'. 
In 1985 wordt de 19de-eeuwse preekstoel afgebroken en verwerkt tot een nieuw altaar, dat in 2005 verhuist naar de St.-Salvatorskerk in Brugge. 
In 2005 krijgt het interieur een grondige vernieuwbeurt. Aan de buitenkant van de kerk verdwijnt de kerkhofmuur en de Calvarieberg (een overblijfsel van het oude kerkhof) bij de heraanleg van het Marktplein. Door het vellen van de oude bomen dicht bij de kerk krijgt de kerk meer invallend licht door de ramen.

Het interieur 

De basisgedachte bij de vernieuwing van het interieur was: de kerk moet een open huis zijn, waar mensen alleen of in gemeenschap samen komen om ‘godsdienst' te beleven. Het glazen portaal werkt uitnodigend en biedt meteen een overzicht op het rustige en moderne interieur. De zachte houttinten en de grijsbeige kleurschakeringen worden ondersteund door het zwarte tapijt, dat op zijn beurt harmonieert met de oorspronkelijke donkere tegels. De witte blokjes in het tapijt refereren dan weer naar de witte accenttegels in de middengang. De verlichting is sfeervol en warm getint. Het oude meubilair dat kon blijven, kreeg samen met de donkere lambrisering een aangepaste kleur. De donkere kleuren van tapijt, de lichtere van de wanden en het wit van de gewelven doen onze blik omhooggaan, doen onze gedachten steeds hoger stijgen. De horizontale lijnen in de lambrisering zijn gebaseerd op de voegen van de pilaren en verwijzen naar het wereldse, het verbonden zijn, het vormen van gemeenschap. De nieuwe bezetting langs de muren biedt ook heel wat mogelijkheden voor tijdelijke tentoonstellingen. Het hoogkoor kreeg een nieuwe functie als doopkapel. De doopvont uit 1834, die lang geleden achterin de kerk te vinden was, staat nu centraal in de doopruimte. Het oude hoogaltaar werd in ere hersteld en doet dienst als rustaltaar voor het heilig Sacrament.
Het orgel op het doksaal is gebouwd door Gerard Loncke in 1962 en werd vanaf 2008 in verschillende fases gerestaureerd.

De schilderijen 

De grote schilderijen vooraan zijn van de hand van de Kuurnse kunstschilder Evariste Carpentier. ‘Sint-Michiel verslaat de Draak' dateert uit 1868 en toont hoe het kwade overwonnen wordt door het goede. ‘De Aanbidding der Wijzen' uit 1872 toont de kerststal met de drie koningen. 
De kruisweg is geschilderd door Roose uit Roeselare in het jaar 1828 en vertelt het lijdensverhaal in veertien taferelen, de zogenaamde ‘staties'. 
Links, bij het binnen komen, prijkt in de rouwhoek als 15 de statie ‘Eschatologie' geschilderd door Rudy Raes in 2005. De Christusfiguur neemt de mens mee naar het Licht. Samen breken ze uit het kruis van het lijden, hier gevormd door de vier aparte doeken.

De glasramen 

Alle glasramen in het hoogkoor zijn van de hand van Fritz Roderburg en gemaakt in 1947. Centraal staat Sint-Michiel boven het oude wapenschild van Kuurne en boven het Vlaamse wapenschild. In de ronde glasramen staan Sint-Michiel en andere symbolen die een rol spelen in zijn verhaal. In de zijbeuken tonen de eerste ramen de ‘Verheerlijking van Maria' in brandglas. Achteraan in de kerk, boven het orgel, zien we musicerende engelen in de glasramen. Daarnaast staat Sint-Maarten, de patroonheilige van de abdij van Doornik, waartoe Kuurne destijds behoorde. Links staan Sint-Donatianus als patroonheilige van het bisdom Brugge en Sint-Petrus als eerste paus afgebeeld. Hoog boven het dienstaltaar prijkt het houten beeld van Sint-Michiel, ook van de hand van Roderburg.

Symbolen 

Achteraan, bij het beeld van de H. Familie, worden de doopschaaltjes opgesteld van de pas gedoopte kinderen van de parochie. Bij het beeld van de Piëta staan de kruisjes ter nagedachtenis aan de overledenen van het lopende jaar. In de devotiehoek, rechts bij het binnenkomen, kunnen bezoekers bij de icoon van O.-L.-Vrouw van Altijddurende Bijstand terecht voor een gebed, een kaarsje of een geschreven intentie in het intentieboek. 
De gipsen beelden ‘Maagd Maria', ‘Piëta' en ‘Heilige Familie' werden n.a.v. de vernieuwing van het kerkinterieur vakkundig gerestaureerd door Jacqui Porteman. Het beeld in het tabernakel van het hoogaltaar, dat slechts nu en dan zichtbaar opgesteld wordt, is van Gerard Auliac (Périgord, Frankrijk). Het houten kruis aan de laatste zuil van de middenbeuk is van eikenhout en werd vroeger in processie rondgedragen op het einde van de missiedagen. Vandaar de benaming ‘Missiekruis'.

Guido Struyve