Liturgische "vastentijd"
Na de lezing van het evangelie antwoorden we soms: “Gij hebt woorden van eeuwig leven, Heer, tot wie zouden wij anders gaan.” Vandaag mochten wij alweer woorden van eeuwig leven beluisteren, na een liturgische ‘vastentijd’ van drie maanden. Hoe heeft ieder van u die tijd beleefd en doorgemaakt? Levend van dag tot dag, zonder veel vooruit te durven kijken? Met een zeker gevoel van stress om wat de dag aan nieuws zou brengen? Het was zeker geen gemakkelijke tijd, voor niemand. Hopelijk kon je steunen op mensen die bemoedigden en nabij waren.
Geraakt door de nood
Dat is ook de opdracht van Jezus in het evangelie (Mt. 9,36). Jezus is diep geraakt bij het zien van de menigte. Ze waren moe en afgemat, als schapen zonder herder. De herders van de voorbije maanden waren vooral virologen en epidemiologen. Dagelijks konden we ze op tv horen en zien. Onafgezien van hun verdienstelijke inzet hebben we ook nood aan herders die zich laten raken door onze geestelijke nood. Die meevoelen met onze angsten en bekommernissen. Zijn wij er als kerk in geslaagd voldoende op die nood in te spelen? Akkoord, we moesten in ons kot blijven, en dat beperkte onze mogelijkheden. Maar dat ontslaat ons niet van onze verantwoordelijkheid voor elkaar. Waren we als kerk voldoende aanwezig bij de mensen die naar geestelijk voedsel zochten? In onze pastorale zone hebben we dat gepoogd, door op het internet aanbod te doen via onze website en via de YouTube vieringen van pastoor Jan Baert. Er waren artikels in het parochieblad. Op het uur van de vieringen waren de meeste van onze kerken open en was er iemand aanwezig. Alles samen nog niet genoeg misschien. Maar toch dat.
Zieken genezen en boze geesten uitdrijven
De zendingsopdracht van Jezus is gericht tot ons àllen. De leerlingen die Jezus voor zich uitzendt, zijn maar gewone mensen, met heel menselijke kantjes. Er is een tollenaar bij. En een verzetsstrijder. Zelfs iemand die hem zal verraden. Met al die onvolmaakten wil Jezus het wagen. Dus ook met ons zoals we zijn, in al onze imperfectie. De opdracht van Jezus sluit verrassend goed aan bij de actualiteit van de voorbije tijd: genees de zieken, drijf de boze geesten uit. Dat is niet meer of niet minder dan wat velen al die weken van lockdown voor anderen gedaan hebben. Wij danken hen. Wij danken voor alle inzet die er was en die nodig zal blijven om stand te houden in de onzekerheid van een dodelijk virus.
Vertrouwen in de toekomst
In het evangelie belooft Jezus dat hij met ons is in moeilijke tijden. Het is een belofte waar wij mogen op vertrouwen. Maar waarbij ook onze inzet nodig blijft. Zonder onze inzet gaat het niet. Maar ze mag zich gedragen weten door de hoop die eigen is aan de Jezusvolgelingen: de hoop dat, waar leven gedeeld wordt, altijd toekomst mogelijk blijft.
(jh)
