Al een paar zondagen na elkaar voert Jezus ons in zijn parabels naar een wijngaard. In een wijngaard is het doorgaans goed toeven; hij roept een beeld van overvloed en vreugde op. Maar in die wijngaard is er ook altijd wat aan de hand. Er is misnoegen omdat de werkers van het eerste uur zich ondergewaardeerd voelen tegenover die van het elfde uur. Of de afspraken van het begin worden niet nageleefd, degenen die in de wijngaard werken gaan maar hun eigen gang en houden de vruchten voor zich. Wat dat oplevert, is dood en ellende. Er is geen sprake van gerechtigheid, van gelijk delen in de vruchten van de wijngaard. Jezus laat zijn toehoorders zelf het oordeel uitspreken over de nalatige pachters. "Wat dunkt u?" vraagt hij hen. "Hij zal hen een ellendige dood doen sterven en de wijngaard aan anderen geven die wel de vruchten afdragen,” klinkt het wraakzuchtig.
Geen wraak
Maar wraak is nooit een goed antwoord. Het valt op dat Jezus die woorden niet herneemt. Zijn oordeel is eerder een oproep om alsnog tot inkeer te komen. Hij zegt: "Het rijk Gods zal u ontnomen worden en gegeven aan een volk dat wel de gevraagde vruchten opbrengt". Jezus spreekt geen veroordeling uit. Na de moord op zijn zoon komt de heer van de wijngaard niet terug om de pachters uit te roeien. God neemt geen wraak. En zo komen we uit bij de kern van Jezus’ boodschap: altijd weer kan een mens tot God terugkeren. God is eindeloze genade, Hij verlangt enkel dat we Hem gehoor schenken en de vruchten opbrengen die Hij van ons verwacht.
Liefde is de mooiste vrucht
De mooiste vrucht van ons werk in Gods wijngaard is dat wij elkaar liefhebben. Daar leven wij zelf van. Maar deze opbrengst wordt alleen maar rijker als wij er van delen zodat ook anderen ervan kunnen leven. Liefde is immers om te delen. Dit willen de pachters uit het verhaal in het evangelie niet. Die willen hun deel niet afdragen. En dat terwijl de vruchten van de wijngaard bij uitstek om te delen zijn. Wijn drink je niet alleen. Die smaakt veel beter wanneer je die samen met anderen geniet. Zo deelt God zijn liefde met ons, ook met hen waarvan we niet altijd goed begrijpen waaraan zij Gods liefde te danken hebben. Maar dat God ze liefheeft, zou genoeg moeten zijn voor ons om het ook te doen.
Franciscus
Een heilige die dat bij uitstek beleefde en van wie we op zondag 4 oktober het feest vieren, is Franciscus van Assisi. Die heeft de liefde die hij oogstte in Gods wijngaard gedeeld, niet alleen met de broeders en de zusters die zich bij hem aansloten, niet alleen met de mensen die hij tegenkwam, met een grote voorkeur voor de armen en voor hen die buitengesloten werden zoals melaatsen, maar met alle schepselen. Hij noemde alle schepselen zijn zusters en zijn broeders, of het nu broeder Zon was of zuster Dood. Franciscus heeft begrepen wat het is om te delen, ook met hen met wie hij het moeilijk vond om te delen, zoals de melaatsen, van wie hij van nature een afkeer had. Met het voorbeeld van zijn leven helpt Franciscus ons het verhaal over de wijngaard goed te verstaan. Hij daagt ons uit om te zorgen voor een goede opbrengst van de wijngaard die wij in pacht hebben, en om die opbrengst rijkelijk te delen met wie onze liefde nodig hebben en op die manier te geven aan de eigenaar van de wijngaard. Dan verwerpen wij de Zoon van zijn liefde niet, maar verwelkomen hem van harte in ons leven.
(jh)
