Tien grondregels gaf God aan zijn volk om Hem trouw te bewijzen. Tien woorden die een richtsnoer zijn, een leidraad ten leven. Tot wat heilige ijver voor die woorden kan leiden, lezen we in het evangelie van volgende zondag (Johannes 2,13-25)
Je kan zo van iemand houden dat het minste dat die liefde bedreigt, leidt tot heftige emoties. Denken we aan ouders die onbedoeld hard uitvallen tegen een leerkracht die hun kind in hun ogen onterecht gestraft heeft. Of het overkomt je zelf wanneer je je door een goede vriend niet ernstig genomen voelt. Dan kan een mens wel eens onheilig uit de hoek komen.
Opkomen voor wat ons heilig is
Dat is wat gebeurt wanneer Jezus de tempel van Jeruzalem betreedt en ziet wat daar gaande is. Het ontlokt bij Jezus een ongemeen hevige reactie die we van hem niet gewend zijn. Hij drijft het hele handeltje met de zweep naar buiten. Wat maakt Jezus zo woest? Voor Jezus is de liefde voor zijn Vader hem heilig. Als hij die bedreigd ziet, brengt hem dat buiten zichzelf. Het tekent Jezus ten voeten uit als mens. Passie en bewogenheid zijn hem niet vreemd. Ook wij moeten daar geen schrik van hebben. Er zijn zaken in het leven waar we onverkort mogen voor opkomen. Die heel onze inzet, onze trouw, onze toewijding vereisen. De kritische vraag is natuurlijk altijd: voor wie of wat komen we op? Is het alleen wanneer we ons in ons materieel voordeel of in ons eigen gelijk aangetast voelen? Wat is er dus heilig voor ons?
Voor Jezus is dat Góds heiligheid. Die staat voor hem boven alles. Die ziet hij aangetast in wat er zich afspeelt in de tempel. Dat is geen godsdienst meer, dat is op winst beluste handel. De tempel is een economisch machtscentrum geworden dat mensen uitbuit en kleinhoudt. Maar ook buiten de tempel ziet Jezus hoe Gods heiligheid voor mensen niet meetelt. Zij gaan maar hun gang en zijn uit op eigen voordeel. God heeft geen plaats meer in wat hun leven bepaalt.
Levende tempel
Uiteindelijk zal ook de tempel afgebroken worden. Gods heiligheid hangt niet vast aan een stenen gebouw. De echte tempel van Gods liefde is daar waar mensen onverkort voor elkaar opkomen. Dan komt Jezus in ons wonen, dan zijn wij de levende tempel die Gods heiligheid zichtbaar maken. Zoals ook Jezus dat met heel zijn leven voor ons was: de levende tempel waarin God dicht bij ons wil komen wonen. We kijken er naar uit dat we elkaar spoedig weer ongehinderd en zonder beperkingen kunnen ontmoeten in het stenen gebouw dat dak en ruimte biedt aan onze gelovige gemeenschap. In de tekenen die hij ons gegeven heeft – het brood dat gebroken, de beker die gedeeld wordt –, in de gemeenschap die samenkomt om hem te gedenken, mogen wij hem aanwezig weten. Maar nog meer komt hij ons tegemoet in leven dat gedeeld wordt, in solidariteit met anderen die daar nood aan hebben. Daarin betonen we pas echte eerbied voor Gods heiligheid. Een passie die ons mag verteren.
(jh)
