Al een heel jaar hakt corona hard in op ons samenleven. Velen hebben het heel zwaar. Onder hen heel de jongeren. Het virus pikt zomaar een heerlijke hap uit hun jeugd. Reikhalzend kijken ze uit naar het einde van deze vreselijke tijd. We vroegen enkele tieners en jonge twintigers van onze chiro: Wat missen jullie het meest?
13 maart 2020, we kregen te horen dat we twee weken niet naar school mochten gaan. Nooit gedacht dat het zo lang zou duren. We zitten al bijna 1 jaar verder. Je hoort het overal: 2020 was een speciaal jaar, een rotjaar, een eenzaam jaar, en dat klopt. Ik had geen eindejaarsreis, geen galabal, geen normale proclamatie, geen chiro. 2020 voelt aan als een verloren jaar. Het moeilijkste vond ik de start aan de universiteit, door de maatregelen is het bijna onmogelijk om nieuwe vrienden te maken, en het is heel moeilijk om je aan te passen aan de online lessen. Het eerste semester is nu voorbij, en het tweede semester ziet er niet veel beter uit. Toch zijn er ook positieve vooruitzichten. We mogen terug naar de chiro! En dat geeft toch wel hoop.
Jozefien
Wat voor mij het moeilijkste is in deze coronaperiode is dat ik niet kan afspreken met mijn vrienden. Samenkomen met heel de leidingsploeg en na de vergadering met z’n allen gezellig op café gaan, is wat ik nu enorm hard mis. De feestdagen had ik ook graag met heel de familie samen gevierd. Ik vond het jammer dat mijn grootouders niet mee aan tafel zaten met de kerstdagen. Ik kijk er naar uit om na corona met de leiding op leidingsweekend te gaan en om op chirozondagen terug groepsspelletjes te kunnen spelen.
Jeroen
Ondertussen al 300 dagen in lockdown en wie weet hoelang nog? Niemand die dit ooit had zien aankomen. Vrienden en familie een knuffel geven is nu ‘NOT DONE’ terwijl het anders zo’n gewoonte is. Zelfs op vrijdagavond naar de Joop gaan voor een goei pint werd geen optie meer. En ik moet zelfs bekennen dat mijn wekker iets vroeger zetten om op tijd naar school te vertrekken gemist wordt. Wie had dat ooit gedacht? Het is niet makkelijk om alles en iedereen te moeten missen die we lief hebben maar, HOU VOL! Zo zijn we hopelijk snel weer samen en kan iedereen weer van het leven genieten als voorheen.
Jana
Tijdens deze lockdown is het sociaal leven voor iedereen stilgevallen. Normaal moest ik elk weekend goed plannen om alles gedaan te krijgen. Na de vergadering nog iets gaan drinken om de volgende dag weer om 9 u op de chiro te staan voor één of ander evenement, nog snel een programma in elkaar steken om zondag op tijd op de chiro te staan en ondertussen nog schoolwerk gedaan krijgen en de familie af en toe zien. Ik zou het mij bijna niet meer kunnen voorstellen, sinds de coronacrisis heb ik mij niet meer moeten haasten en dat mis ik. Ik heb tijd te veel en zou zo graag iedereen gewoon nog eens terug zien. Gelukkig kan ik rekenen op een fantastische leidingsploeg waarmee ik nog veel online contact heb. Van samen online studeren tot samen online vergaderen en spelletjes spelen. Samen hopen we op een geweldige zomer vol chiro, met een buitenlands kamp waar we nu al van dromen!
Aiko
Voor corona had ik drukke dagen gevuld met Chiro, school, op kot zitten, afspreken met vrienden en familie en uitgaan. Het was dan ook aanpassen toen alles daarvan wegviel. Ik mis het om op vrijdagavond mijn familie te zien, naar de vergadering op de Chiro te vertrekken om daar iedereen van de leiding te zien en na de vergadering samen op café te gaan. Gelukkig hebben we ondertussen met de leiding al verschillende manieren gevonden om veilig contact te houden met elkaar en leuke dingen te doen samen. Op vrijdag spelen we online spelletjes en tijdens de feestdagen hebben we ook met iedereen een ‘secret santa’ gedaan en voor elkaar een klein cadeautje aan de deur gezet. Het is leuk dat we met z’n allen moeite doen om zo’n activiteiten te verzinnen, maar ik ga toch blij zijn als ik mijn vrienden in het echt weer allemaal samen zal zien en hen terug zal kunnen knuffelen.
Plien
Toen ik de vraag kreeg te beschrijven wat ik nu juist allemaal mis in deze coronatijd, kon ik al meteen een hele lijst opnoemen. Maar de dingen die ik toch het meeste mis zijn de alledaagse dingen die altijd zo normaal waren. Het kunnen afspreken met al je vrienden, of het samenkomen met de hele familie. Ik mis zelfs, al dacht ik dit nooit te zeggen, het naar de les gaan. De zorgeloze tijden waarin je je geen zorgen moest maken over dat je wel al de regels aan het volgen bent. En dat is waar ik ook naar uitkijk: terug naar die zorgeloze tijd waarin alles mogelijk is.
Mien
Anderhalve meter, dat is beter wordt gezegd, de Chiro gaat niet door en het geplande feestje wordt uitgesteld. 2020 wat een vervelend jaar, zo willen we er niet nog een paar. Wij houden ons echter kranig en hebben moed want alles komt goed! Wij dromen van toffe groepsspelen en kampvuur, we moeten nu nog effe flink zijn en wachten op het vaccin. Vanaf dan werken wij verder aan onze dromen en zijn we niet meer in te tomen!
Charlotte
En dat hopen velen met hen: dat die zorgeloze tijd van toen vlug terugkomt.
Dankjewel Jozefien, Jeroen, Jana, Aiko, Plien, Mien, CHarlotte. Bijzonder dank aan Plien die deze reacties verzamelde.
