Eind maart schakelen we over van winter- naar zomertijd. Het juiste uur bepaalt voor een groot stuk ons leven. We worden nerveus als we het uur van een afspraak of van onze bus of trein dreigen te missen. Alles heeft zo zijn tijd en uur: het uur van opstaan ’s morgens, het uur van werken en winkelen, het uur van ons ontspannen of ons te ruste begeven. Ooit breekt zelfs ons laatste uur aan…
Het uur van Jezus
Ook Jezus heeft zijn uur. We horen het hem in het evangelie van de vijfde vastenzondag (Johannes 12,20-33) zeggen: “Het uur is gekomen dat de Mensenzoon verheerlijkt zal worden.” Ook voor Jezus lijkt dat een ingrijpend moment te zijn, het schrikt hem zelfs zozeer af dat hij smeekt: “Vader, red mij uit dit uur.” Zoals zovele mensen bidden in het uur van lijden en nood: dat dit over en voorbij mag gaan. Mensen op hun ziekbed, mensen in de schuilkelder tegen de bombardementen, mensen op de vlucht. Uren van schrik en pijn. Zij allen vinden dan in Jezus een deelgenoot. Want het uur waarover het bij Jezus gaat, is het uur dat zijn lijden zal beginnen. Het uur waarop hij moet bevestigen: dit is de weg die ik wil gaan.
Het uur van kiezen voor het leven
Welke die weg is, maakt het evangelie duidelijk in een mooi beeld, gegrepen uit de natuur. Neem nu een graankorrel. Als die niet in de aarde valt, ontbindt en dus sterft, brengt hij niets voort. Verbazend eigenlijk, maar dat is de wet van de natuur: pas als de korrel vergaat, krijgt hij kracht om te kiemen en is nieuw leven mogelijk. Wat in de natuur een verbazend wonder is, is dat ook in ons eigen leven. Als we met ons leven niets doen, het enkel voor onszelf houden zoals een stuk bezit dat we krampachtig omklemmen, heeft het geen betekenis voor anderen. We kunnen dan geen liefde geven, geen liefde krijgen. Maar als we het uit handen willen geven, zoals de graankorrel valt in de aarde, winnen we iets heel nieuws: we ontdekken dan de kracht van leven dat gedeeld kan worden, dat vreugde en zorg kan geven. Het kan dan ook voor anderen een bron van leven worden.
Ook ons uur?
Het uur waar Jezus voor staat, kan ook het onze worden. Het kan het moment zijn waarop we diep in ons hart het verbond met God hernieuwen. De profeet Jeremia roept er ons toe op in de eerste lezing van de vijfde vastenzondag (Jeremia 31,31-34). Laat Gods woord van liefde geen dode letter blijven. Maar schrijf het in je hart, zodat het kan leven en je leven kan richten. Dit is wat je nú kunt doen, dit is het uur dat bepaalt hoe je leven er verder zal uitzien: van geen waarde voor anderen of … bron van leven. Laten wij met Jezus dit uur ingaan.
