Het evangelie van Marcus (Marcus 16,1-8) dat met Pasen gelezen wordt, eindigt niet op een jubel, zoals we zouden verwachten. Eerder zijn het angst en ontreddering die de bovenhand voeren bij de vrouwen aan het graf. “Ze vluchtten naar buiten van het graf weg, bevend van angst en buiten zichzelf.” (Marcus 16,8). Een graf spreekt het leven tegen. Het getuigt van de dood.
Leven overwint de dood
We waren enkele weken geleden getuige van het bezoek van paus Franciscus aan Irak. Zijn aanwezigheid daar was van grote betekenis voor de kleine resterende gemeenschap christenen in dat land. Indrukwekkend waren de beelden van de witte gestalte van de paus als ‘pelgrim van de vrede’ te midden van het verwoeste Mosul, de tweede grootste stad van Irak. Alles ligt er in puin, we kunnen maar vermoeden welke gruwel er zich afgespeeld heeft. Ontzetting voor wat zich daar afgespeeld heeft is ook ons deel. De aanwezigheid van de paus was tegelijk een aanklacht en een boodschap dat het leven de dood overwint.
Liefde is sterker dan de dood
Het graf van toen spreekt van de vele graven van onschuldigen van vandaag. De ontzetting van de vrouwen bij het graf mag er ons op wijzen dat het geloof van Pasen niet voor de hand liggend is. Er is veel dat het tegenspreekt. Toch zijn de vrouwen nadien tot geloof gekomen. Hoe zou het verhaal van Jezus die leeft ons anders ooit bereikt hebben? Zij hebben hun angst overwonnen met in hun hart de herinnering aan hem die in alles voorrang gaf aan de kracht van de liefde, van het leven. En die van daaruit mensen helend en bevrijdend tegemoet trad. Hoe vreselijk de machten van de dood ook tekeer kunnen gaan, het leven van Jezus mag voor ons een teken zijn dat recht doen en liefde geven sterker zijn dan de dood. Uiteindelijk overwint de liefde. Daarvan heeft Jezus getuigd in alles wat hij gezegd en gedaan heeft. Dat te mogen geloven is een vreugde. Daar mag ik kracht uit putten om zelf het leven weer ter hand te nemen en alles te doen om leven rondom mij mogelijk te maken, ook staande bij de puinhopen van wat mensen elkaar aandoen. Ook in die zin was de aanwezigheid van de paus een statement.
Getuigen in geloof
Kijkend naar Jezus, de Levende, mogen wij in hem een lot- en bondgenoot zien. Hij heeft ons lijden gedeeld, de vragen doorworsteld die ook de onze zijn. Hij heeft gezien wat mensen elkaar aan kunnen doen. Maar hij heeft ook leven mogelijk gemaakt. Door liefde te schenken, door te helen en te verbinden wat gekwetst en gebroken is. Op zo’n leven rust Gods jawoord en bevestiging. In Jezus overwint het leven op de dood. Van dat leven mogen wij de getuigen zijn. Door zelf op te komen voor wat mensen bevrijdt en zicht op de toekomst geeft. Mag dat geloof ons doen opstaan, telkens weer, en rotsblokken doen wegrollen die de weg naar het leven belemmeren. En mag ons vertrouwen in alle omstandigheden telkens weer groter zijn dan angst en verlamming. Ik wens het u van harte toe.
Zalig Pasen!
(jh)
