Gedicht naar aanleiding van 19 maart
VAN ONDER ’T STOF…. ONZE SINT-JOZEF
Na 60 jaren stof vergaren,
wreef hij zich maandag in de haren.
Ineens werd hij terug opgetild,
de handelingen waren wel zeer mild.
Behoedzaam werd hij getoucheerd,
en zo werd hij terug aangemeerd.
Hij wist niet wat hem overkwam,
toen de gewezen brandweerman,
zorgvuldig hem kwam halen.
Hij ging behoedzaam in zijn werk,
van stap voor stap, van tree tot tree,
zo ging de Jozef met hem mee.
Maar steeds met Jezus aan zijn zij,
ge moest dat zien,
zo vastberaden,
hij ging zijne kleine nooit verlaten.
Ze stonden daar van voor ’t concilie,
verbannen naar de kleine zolder.
Er ontbrak alleen nog een groot wonder.
Er was geen plaats meer in de grote kerk,
de beeldenstorm die deed haar werk.
De kerk was koel en koud geworden,
ge weet, dat was een nieuwe tijd.
Ze hadden zo veel weg gesmeten,
zodat de ziel eruit verdween,
de rest, dat liet zich raden.
Die Jozef moest het toen ontgelden,
geen plaats beneden om te melden.
Tenzij met kerstdag in de stal
daar waar Maria toen beval,
van ’t allermooiste wezen,
hierna, ons allergrootste zegen.
Hij had er zich al zo bij neergelegd.
Na 40 jaren in het stof,
was alle hoop verloren.
Ge moet niet vragen, 40 jaren
dat is een eeuwigheid,
tot alle hoop respijt.
Tot er een paus,
Franciscus, goed gekend,
die maakt die Jozef terug bekend,
En zo kwam de gewezen brandweerman,
met zijn ontdekking op de zolder,
getuigen over dit kleine wonder.
Vorige maandag kwam hij dus beneden,
vol stof gevreten.
De vrouwen hebben Jozef onder handen genomen,
met Dreft en andere syndromen.
Die Jozef zag je zienderogend terug genieten.
En ook de kleine Jezus, die kwam piepen
Hij liet zijn papa niet meer los,
hij kreeg ineens zo’n grote blos
Na jaren genieten beiden terug van wierookgeur.
We stelden hen dus niet teleur.
De kaarsen en de bloemen voor hen beiden,
die warmte aan hun zijde,
dat moet ge zien, dat moet ge voelen,
dat vuur dat kunt ge niet meer koelen.
Die gloed van tederheid van Jozef,
die laat ons nimmer onberoerd.
Dat is precies van vlees en bloed.
Kom hem maar eens bekijken en beminnen,
zo kunt ge verzetten, al uw zinnen,
en rustig aan wat mediteren,
komaan, ons amuseren,
Laat ons de kerk nog meer ons huis gaan maken,
die warme innerlijke bron,
waar al het leven, ooit ontsprong.
Laken, 7 maart 2021
