RAAK ME NOG EVENTJES NIET AAN...
We kunnen het nog altijd niet geloven,
die kracht kwam ons te boven.
Die hoop, die kracht, die stille gloed,
werkend nog na in ons gemoed.
Een hele week, een hele tijd
is ons zo nodig in de strijd.
Dat Jezus waarachtig is verrezen,
dat zien we nu, in heel ons wezen...
Maria Magdalena hield niet op met schreien,
't werd haar in eens te veel.
Ze zit zo stil in haar verdriet,
daardoor herkent ze Jezus niet.
In ons verdriet in deze tijd,
met stille afgunst naar 't verleden,
met stress en druk in ons gemoed
dat kwam niet goed.
Als we straks verder gaan in 't leven,
ook al is het maar voor even,
dan komen engelen uit het graf,
en vragen, waarom doe je dat?
Schreien voor het akelige verleden
in plaats van dromen in het heden.
Want na corona komen er dagen,
om terug elkander vriendschap te vragen.
Zo vraagt de Heer ook nu aan ons,
Wie zoekt ge nu vandaag?
Als wij dan denken
't is de tuinman,
als wij dan zien
den hovenier
Dan neigt natuur zoals cultuur,
dan is Maria overstuur..
Van tuinman, naar mijn lieve Heer,
zo staat Rabboeni er terug weer.
Zo komen we vanuit ons graf
van zelfbetrokken overmoed.
Zo gaan we in een warme gloed,
de nieuwe wereld tegemoet.
We kunnen haar nog niet omhelzen.
We moeten wachten, nog een maand.
we hebben nog een tijd te gaan,
een tussentijd, een loutering
een leerschool, geen belemmering
Het grootste deel, die heeft het door...
Sommige ezels missen een oor.
Ze doen maar voort en houden vol,
zo houdt Corona het hier vol.
De Heer, die is en blijft voorgoed,
die zegt ons ook vandaag, hou vol.
Nog even, raak me nu niet aan,
ik moet nog naar de Vader gaan.
Maar met de toekomst in 't verschiet,
mag je me knuffelen voor verniet!
Laken, Paasdinsdag 14 april 2020
