BLIJF IN UW KOT
HEBT GE HIER IETS TE ETEN
De dagen verstrijken, toen Hij kwam kijken.
Zij waren aan het vergelijken.
De keren dat Hij bij hun was,
voelden ze zich niet echt in hun sas.
Er was wat schroom,
Hij deed zo ‘raar’.
De zogezegde afstand viel hun zwaar.
Maar innerlijk was er die drang.
Een drang van liefde voor 't heelal.
Een drang die ook vandaag bestaat.
Een drang die niemand onbewogen laat.
Overal waren er verhalen,
verhalen van vreugde en verdriet,
verhalen van onmacht zag je niet.
Toen kwam Hij in hun midden, tussen hen in,
nam een stuk vis en beet erin.
Hij vroeg om eten. Dat is geweten.
Een man van vlees en bloed, in volle gloed.
De leerlingen waren zo van streek,
dat Hij hen zei, wees niet bevreesd.
Blijf in uw kot, blijf in de stad.
Ik kom straks terug met nieuwe kracht.
Een kracht die vrijmaakt om te spreken.
Een motor om volop te leven.
't Geloof kwam terug, 't geloof kwam weer.
Op zo’n manier, dat doet geen zeer.
Het deed geen pijn, gaf ook geen stress,
die zekerheid, een levensles.
Vandaag mochten wij Hem terug toucheren.
Hij bleek een mens, geen geest,
een levend wezen om te eren.
We kennen het geloof niet, vanuit de boeken.
Gelovig zijn, dat is juist zoeken.
Zich geven aan een hogere sfeer,
zich te kennen geven aan de Heer.
Hij vroeg hen wel, blijf in de stad.
Misschien was dat ivm ongemak.
Want als Hij ooit eens wederkeert,
zie dan dat ge u niet bezeert.
Met dat gevoel en dat gemoed,
vervulde hen een diepe gloed,
een aangename overmoed.
Hij stuurde hen, vanuit de lucht
een warm gemoed, een warme gloed.
Het spreken met een zekere drift,
dat gaf hen weer een ander zicht.
Ze stopten niet, ze bleven bezig,
vol geestdrift en gevoel.
En zo krijgen wij ook nu vandaag
die kracht van boven naar omlaag.
Die kracht die ons bezinnen doet,
die heilzaam werkt in ons gemoed.
Die kracht van God die ons omringt,
die anderen naar 't leven hint.
Ik voel Hem aan zoals je weet,
iets anders is ons niet besteed.
Laken, Paasdonderdag 16 april 2020, derde zondag leesjaar B 2021
