ALS 'T LICHT UIT IS EN GE MOOGT NIET VOELEN?
Toen Jezus sprak met luide stem,
was men verbaasd, dat kwam van Hem.
Dan wist ge direct hoe laat het was,
Die Jezus, leek op een kompas.
Dat wijst direct de richting aan,
zonder gevoel, geheel spontaan.
Want Jezus sprak geheel verbaal,
met empathie naar zijn onthaal.
Zo wisten zij, wat Hij nu zei,
ze stonden daar in dichte rij.
Dan moest Hij wel de stem verheffen,
om hun geheel wat op te heffen.
Nu richtte Hij zich naar hen toe,
hen kennende, nooit moe.
"Het licht" zei Hij, "moet ge verstaan,
om direct naar Vader toe te gaan."
"De Vader is mijn spiegelbeeld,
voor iedereen die zich bekeert."
Ik zal wel niemand gaan bezeren,
als ze zich niet willen bekeren.
Oordeel is niet aan mij bestemd.
Het is de Vader die zich dat toekent.
Het "eeuwig leven" dat ons wordt voorzegd,
op ons bijzonder toegelegd.
Dat biedt de Heer ons aan op een plateau
gelijk nen huwelijksgateau.
Het teken van dit groot verbond,
dat proeft als suiker in de mond.
Zo spreekt de Heer ons vandaag toe,
zijn licht en leven tot hiertoe.
Want ook vandaag komt Hij tot ons,
hoe onbegripvol wij ook zijn.
Nog steeds biedt Hij ons 't leven aan.
ook al willen we het niet verstaan.
Zijn roep naar ons, zo ook vandaag,
blijft steeds maar liggen op de maag.
Het ander voedsel, ongezond,
laat niet verteren wat er komt.
Daarom blijft Hij steeds kloppen aan de deur,
en stelt ons nimmer nog teleur.
Maar ooit, als d' avond tot ons komt,
en denken aan het laatste uur,
dan is 't te laat, dat weet ge wel.
Het leven was niet echt een spel.
Dan vragen ze "Wat heb je nu gedaan?
Hoeveel zag jij de ander staan?"
Dan zijn we ineens uitverteld,
de dagen zijn aldus geteld.
Dan gaat ineens het licht hier uit
en missen we de grote buit.
Dan kunnen we zelfs niet meer voelen,
Laat staan de anderen ontroeren.
Dan staan we eenzaam en alleen,
te wachten op de blauwe steen.
Laken, 6 mei 2020, woensdag in de 4 de Paasweek
