Meimaand…Mariamaand
Dirk doet een oproep om de kerk open te houden tijdens de meimaand,
Zoveel mogelijk, wanneer hij voldoende man/vrouwkracht vindt om dit mogelijk te maken.
Waarom zou je in s ’hemelsnaam een soms prachtige zonnige namiddag “opofferen” om in een minder warme kerk de enkelen die onze kerk binnenkomen, te verwelkomen?
Meestal vindt hij voldoende vrijwilligers, ongelooflijk toch.
Vrijdag of zaterdag maak ik ook wel eens wat tijd vrij daarvoor, en dit doe ik niet alleen voor anderen, onbaatzuchtig. Neen, dit doe ik al wel eens omdat ik graag in onze stille kerk kom.
Ik hou wel van onze kerk, op zondag omdat je dan ook weer deel wordt van …, dit vult elkeen naar eigen gevoel in…
Maar ook op een stillere namiddag. Ik vind onze kerk mooi, met haar open verwelkomende deuren, met haar elegante slanke zuilen, met haar hoge gewelven, het lijkt alsof ze naar de hemel reiken.
Ik hou van onze kerk met haar prachtige decors naar gelang het jaar vordert, steeds wisselend maar altijd zo mooi verzorgd.
Zelfs nu ze, wat verweesd, in de steigers staat behoudt onze kerk als een statige dame haar grandeur. Ze blijft trots haar warme rijkdom aanbieden.
Maar wat me altijd gefascineerd en betoverd heeft is haar licht.
Op gewone zondagen zat ik steevast met mijn man in de zijbeuk rechts.
En ik moet toegeven dat mijn aandacht zich allicht eens vastzette op de lichtinval door de glasramen aan de overzijde, en bij Sint Pieter en aan het grote glasraam boven het orgel. En ook wanneer ik in de lege kerk zit, stil, zonder gebabbel en orgelmuziek is het alsof het licht me lokt.
Het valt me ook telkens op dat het, ongeacht welk weer het is buiten, altijd helder licht is in de kerk, wisselend licht wel maar altijd betoverend, altijd uitnodigend.
Ik schrik soms als ik buiten kom, dat het toch bewolkt, of grijzer of druilerig is, want binnen valt het licht wel, in verschillende schakeringen, steeds helder binnen.
Zo treffend was dat ook, wanneer de vieringen gestreamd werden en Dirk op het einde van de viering de deuren even openzette. Sneeuw, regen, warme zon,(want dit alles hebben we wel reeds gehad), niets belette het licht op dat moment om zo stralend zijn weg naar binnen te vinden. Het leek alsof de kerk zelf diep ademhaalde, en haar armen spreidde, kom erin, kom erbij …
Dus als je je afvraagt, waarom er toch steeds weer mensen een vrije namiddag in de kerk komen…, misschien kan dit wel een enkele uitleg zijn …
Onze kerk betovert, geeft kracht, geeft rust, je kan je mantel zwaar van gepieker, van zorgen, van verdriet …even uitdoen en opzij leggen, je hoofd leegmaken. Je kan genieten, vol ontzag, van stilte en van geborgenheid en van het stralende licht.
En dat is toch wat God zelf ons biedt niet? God biedt ons ons rust, geborgenheid en licht.
Een rustig moment in onze kerk …
Lut
