Een initiatie anders dan alle andere.
Samenkomen op woensdagmiddag hoogst ongewoon! En dan nog op Buitenspeeldag!
Zonder map of boeken, een buitenkans!
Wel met een kogelpen, goede schoenen en gemakkelijke kledij.
Wat staat er allemaal in dat ramenzoektochtboekje?
Wie neemt de kaart zodat we alle stopplaatsen vinden?
Wie draagt de tochtkid met bekers, fruitsap en wafels?
Genoeg helpende handen en veel goesting, dat belooft!
In drie groepjes trekken we op zoek naar 6 affiches met elk een letter.
Onderweg leren we heel wat over Christopher uit Congo, over zijn land, over zijn dromen, zijn plannen voor de toekomst, over Broederlijk delen…’He, ik ken dat liedje: “Delen geeft een goed gevoel.” En meteen is er eentje aan ’t zingen. ‘Wie kent dat liedje ook?’
‘En hier kunnen we naar de bloemen kijken. ‘
‘Dat zijn tulpen. En paasbloemen. ‘
‘Waar staan die vergeet-me-nietjes? Of zijn het blauwe druifjes?’
‘Daar een madeliefje. Ik zie geen paardenbloem.’
Razend-enthousiast zijn de kinderen. Ze willen alle opdrachten doen, alle letters verzamelen.
En toch, het belangrijkste is de ontmoeting met de mensen achter de ramen.
Hartelijk dank Clara, om je ervaringen met zieke mensen met ons te delen, dank voor je enthousiaste inzet voor de mensen in onze Betlehemgemeenschap, dank voor je enthousiasme.
Dankjewel, Carolien. ‘Neen, jullie blijven niet op de stoep staan. Rond de tafel op het terras kan ik makkelijker vertellen.’ En de vragen komen…
En wie zou nu het gelukkigst geweest zijn? De kinderen of Carolien?
Dank voor de snoepjes, voor zoveel lekkers.
Dankjewel, Myriam, voor jouw delen… We leren van jou dat je dat van je ouders hebt meegekregen; Delen, je inzetten voor wie minder heeft, je geloof delen met kinderen en ouders in de catechese.
Dankjewel Marie-Josée. We moesten wel wat verder lopen om tot bij jou te geraken, maar je was zo blij dat je ons mocht ontvangen. Hoe vaak ben jij niet op stap om zieken en ouderen een bezoekje te brengen, met hen op wandel te gaan, om hen te helpen. Nu kan het even niet omwille van je zere voet. Leuk toch dat wij nu tot bij jou mogen komen.
Jullie verdienen meer dan een bloemetje voor zoveel inzet en om de vreugde die jullie uitstralen.
Dankjewel, priester Jan, voor je verhaal over de zalving, over die kleine koning David, over het chrisma, de zalf die zo bijzonder riekt en waarmee we gedoopt zijn en gevormd zullen worden. Zalf ook voor de priesterwijding, zalf voor de zieken. Gezalfd in Jezus’ liefde. Gezalfd om als christen te leven. Leven zoals Jezus. Leven zoals die mensen die we ontmoet hebben. En zoals onze grootste Belg. Waarom grootste Belg? We horen liever ‘heilig’. Heilige Pater Damiaan!
En daar hebben we het: 7 letters. DAMIAAN! Heilige Pater Damiaan, blijf ons inspireren, ook als ’t moeilijk is. Jij staat niet voor niets naast de gegeselde Jezus op die koude steen.
Marion, speciaal meegekomen met mama Nathalie om de 2de jaars te begeleiden, getuigt: “Blij dat ik nog eens een groepje mocht begeleiden. Ik ben positief verbaasd over de interesse van deze jonge kinderen. Ik vond dat ze zeer interessante vragen stelden aan de ziekenbegeleiders en oud-catechisten.” Dankjewel, Marion. Je bent altijd welkom!
En Nathalie vult aan: “Een bijzonder verrijkende namiddag met mijn vormelingen. Ze waren super gemotiveerd en stelden bijzonder diepgaande vragen aan de ziekenbegeleiders en oud- catechisten. Proficiat aan ieder van hen, ze doen het nog steeds prima ondanks deze super moeilijke periode.”
Patrick en zr. Lea delen diezelfde positieve ervaring over de 1ste jaars: “De kinderen waren super-gemotiveerd. Ze luisterden heel aandachtig. Ze zochten, ze werkten goed samen, ze deelden en… ze leerden ook de anderen van de andere scholen kennen. We zijn fier op hen en kijken uit naar het volgende jaar… en als ’t kan, toch nog wat eerder.”
DANKJEWEL!
Zr. Lea
