Kerstwens - Parochie De goede Herder
Waarvoor staat "Kerst" bij jou? Een domme vraag omdat ik het antwoord weet. In de kerstbeleving van vele tijdgenoten ligt dat wel anders. Gisterenochtend hoorde ik enthousiast uit de radio schallen: "Kerstmis komt er zo aan want de Kerstman trekt erop uit". Niet dat ik dat soort kerstbeleving met de vinger moet wijzen - wie ben ik? - wel de mentaliteit die hij propageert baart mij zorgen. Intussen vestigen pakjes- en koerierdiensten nieuwe records en gaat men er prat op dat distributiecentra zich voor deze piekconsumptie goed hebben voorbereid. Kerstmis als graadmeter voor de curve van verkoop-online. Niettegenstaande toont een wereldwijd onderzoek dat de Westerse mens - ondanks al zijn rijkdom - de meest bange en pessimistische en ongelukkigste ter wereld is. De Warmste Week als thema heeft "eenzaamheid". Eén op de twee Vlamingen voelt zich vaak eenzaam. Stelt deze constatatie geen andere vragen? We hebben ‘social media’ en leefden nog nooit zo a-sociaal naast elkaar.
Tegenover dat profane kerstgebeuren plaatst het christendom - nog steeds! - een heel ander geluid. Niet dat wij zelfvoldaan naar elkaar moeten kijken. Met dat tegendraads verhaal over de geboorte van de Heiland moeten wij voorzichtig omspringen. En wel om deze reden: naar de kerststal kijken met daarin - zoals de volksmond zegt - het "kindje Jezus" is niet moeilijk. Het is zelfs aandoenlijk, vertederend. Zolang God op een kind - om het even welk kind - gelijkt, oogt Hij aantrekkelijk, trekt Hij ons aan. Maar wat als dat goddelijk Kind straks opgroeit? In hoeverre blijft Hij dan de Immanuel, de God-met-ons? Lezen wij dan nog Zijn majestueuze Aanwezigheid in het aangezicht van de gebroken, hulpzoekende medemens? Wat als de groot-geworden Jezus van onszelf zoveel liefde vraagt dat het pijn doet? Wat dan? Het is toch dit Kind en geen ander dat uit liefde aan het kruis sterft.
Zijn weg is niet de weg van zekerheden en onaantastbare waarheden. Zijn weg is kiezen voor onzekerheid, vervelende twijfels en hinderlijke zelfbevraging. "God wordt maar God in de mate de mens mens wordt" (Ireneus van Lyon, 3e eeuw) zei ooit een kerkvader. De ervaring van de verdrukte en vernederde mens, toont het evangelie, is het uitgangspunt van het geloof dat God, mens wordt (=incarnatie).
De kerststal is daarvan een prachtige uiting. Franciscus van Assisi goot voor het eerst Jezus' geboorte in een aandoenlijk tafereel. Hij was gefascineerd, overrompeld door het besef dat de Allerhoogste, de Onnoembare, de Eeuwige zich wil tonen in een Mens van vlees en bloed. Een Kind... Vorig jaar vierden we dat uitdrukkelijk n.a.v. 800 jaar kerststal. In het kielzog daarvan is er, dit jaar, in Drongen op het initiatief van een dorpsgenoot een eerste kerststallententoonstelling in de kerk.
Je bent welkom!
Ons kerstgeloof staat heel ver van de bengelende kerstmannen en stijgende consumptiecijfers.
Gods’ beeld herkennen in het gelaat van elke mens die ons aankijkt, is mijn kerstwens voor U allen. Bovenal dat je daardoor overspoeld wordt door intens innerlijk geluk want IN mensen is "God-met-ons".
In naam van de parochieploeg en mezelf : een zalig Kerstfeest.
Pastoor Jan
