Den toer van de chiro! Het is doorheen de jaren een begrip geworden in Hulshout. De laatste dag van het jaar trekken twee tractoren luid schallend door de straten met in hun zog een springende en dansende chiroleiding.
Zo’n toer organiseren is een hele tour! Chiroleidster Jozefien vertelt hoe dat in zijn werk gaat.
“We beginnen daar vroeg aan! Reeds op ons leidingsweekend in oktober kiezen we het thema. Welke tijd, welke gebeurtenis willen we tot leven brengen? Het wordt een gevangenis, daar zijn we nog niet geweest! Voor elk een gevangenisplunje dus, en van onze toerkar maken we en openbaar prison.
En dan begint al het geregel daarrond. Een chauffeur zoeken om met ons een dag rond te rijden, muziekboxen, de route uitstippelen, gevangeniskleren aanschaffen, een liedje maken en bijpassend dansje verzinnen. En tussendoor als we wat tijd en goesting hebben: dat nummertje oefenen.
Zo’n 10 dagen voor het jaareinde werkt de leiding enkele avonden per week aan de kar die in een hangar in een bedrijf geparkeerd staat We zetten de stelling met tralies op, versieren, schilderen, tot het een echte gevangenis lijkt. De laatste avond testen we nog eens alles en dan is ‘t efkes grote paniek. De muziekinstallatie doet het niet. En zonder muziek geen toer! Maar gevangenen zijn creatief, elke kortsluiting weten ze te vinden. Een verlengkabel is de schuldige.
Dan komt dé dag van de toer, 31 december. Om 6 uur ’s morgens, jawel, zo vroeg!, staan we vertrekkensklaar en installeren ons op onze mobiele gevangenis. Onze eerste halte en meteen eerste optreden is voor de werknemers van het bedrijf.
Daarna komen nog 20 haltes, eentje bij elke chiroleidster thuis. Overal verlaten we even ons prison, placeren ons dansje, zeggen dankjewel aan onze chiro ouders en zij trakteren ons met een hapje en een drankje.
En zo trekken we verder, elk bezoek is minutieus getimed. Daarover waakt een timekeeper, altijd iemand die een eerste jaar in de leiding is ( dit jaar was Lisa de aangeduide vrijwilliger). Timekeeper zijn is een moeilijke klus, hoe langer de toer duurt, hoe meer het gezelschap in de wind geraakt en hoe minder er naar je wordt geluisterd. Maar we moeten op tijdschema blijven, anders geraken we niet rond. ”
Jozefien
Klokslag 12.30 uur rijdt de chauffeur-cipier met zijn vrouwen achter tralies het dorpsplein op. Daar doen ze, voor de talrijk verzamelde chirosupporters, alweer hun dansje. Intussen komt ook de jongenskaravaan aangetoeterd. Allen in strak zwart pak en pet- eens iets anders dan de korte broek van zondagnamiddag - zingen ze hun nieuwjaarswens, weliswaar iets minder zelfzeker van hun tekst dan de meisjes, maar even welgemeend. Na een uurtje gloriëren in hogere sferen toeteren de twee bendes verder door Hulshout, om ’s avonds met nog net voldoende energie de oudejaarsnacht in te duikelen. De jongens met pet en de meisjes met enkelband?
Jozefien
