Volgende maand stappen de aspiranten van de meisjeschiro over naar de leiding. En daar kijken ze echt naar uit. In Mol beleefden ze hun laatste bivak als ‘chiromeisjes’. Het was top! Lees en kijk maar.
Ons laatste jaar als Aspi hebben we niet zomaar afgesloten, maar met een onvergetelijk kamp! Op 20 juli vertrokken we met onze fiets richting Mol. Of we daar echt twee dagen voor nodig hadden? Niet echt, maar als we ons kamp een dag langer konden maken, dan deden we dat natuurlijk graag.
De sfeer zat er meteen goed in: Myrthe bevestigde haar muziekbox met enkele strips aan haar fiets en werd onze officiële dj tijdens de fietstocht. De eerste nacht sliepen we in de tuin van de grootouders van leidster Lauren. Slapen deden we niet veel, want we zaten vol energie en enthousiasme voor wat zou komen. De volgende ochtend werden we verwend met een lekker ontbijt, en net voor de regen begon, plooiden we de tent weer op. Na een heerlijke kom soep in de middag zetten we onze tocht verder. Nog geen uur later kwamen we aan op de kampplaats in Mol – nu kon het avontuur écht beginnen.
Al snel stonden er originele activiteiten op het programma. Eén van de eerste dagen mochten we ons verkleden als een bekende schilder. We schilderden elkaar op mini-doekjes, speelden Twister met verf en brachten zelfs een aflevering van Bob Ross tot leven. Ook de vlaggenmast van de kampplaats kreeg van ons een upgrade: omdat wij het niet konden aanzien dat de vlag niet wapperde, besloten we er zelf eentje te maken. Zonder plan of handleiding gingen we aan de slag, en dankzij onze hechte samenwerking stond de vlaggenmast al snel stevig recht.
Een ander hoogtepunt was het boerderijspel: voor één dag waren we boerinnen die de bestellingen van hun boerderij moesten uitvoeren. Voor velen was dit hét favoriete spel van het kamp. Daarna volgde de tweedaagse. Stiekem hoopten we dat de leiding ons zou meenemen naar de Gentse Feesten, en toen we effectief op de trein richting Gent stapten, sprongen we een gat in de lucht. Daar aangekomen begon onze zoektocht naar een slaapplaats: na meer dan honderd deuren te hebben geklopt, bood een lieve vrouw ons onderdak in een buurthuis. Het werd een geweldige avond die we niet snel zullen vergeten.
De volgende dag trokken we naar het Zilvermeer, waar we zwommen, volleybalden en genoten van de zon. ’s Avonds gaven we een zangstonde, een toneeltje waarin Chiroliedjes verwerkt waren. En dan brak hét moment aan waar we tien jaar lang op hadden gewacht: de omgekeerde nacht. Dit speciale spel is alleen voor aspiranten. Midden in de nacht werden we uit ons bed gehaald voor een avontuurlijk nachtspel, waarna we de hele kampplaats op stelten zetten en iedereen wakker maakten met muziek.
Het was een kamp vol plezier, avontuur, vriendschap en herinneringen die we ons leven lang zullen koesteren. Een mooier einde van onze Aspi-tijd hadden we ons niet kunnen wensen.
Jetje Meurrens
