Er is geen mooier liturgie dan liturgie van de paaswake. En als bovendien deze viering gedragen wordt door de kandidaat-vormelingen, dan is ze zo mogelijk nog schoner. Ja, dat geluk hadden wij, zo mochten wij op 16 april in onze kerk het komen van het Licht vieren. Bij het invallen van de duisternis werd buiten voor de ingang van de kerk het vuur gezegend. Aan dat vuur werd de nieuwe paaskaars ontstoken en begeleid door de jongeren de kerk binnengedragen. Verhalenderwijs nam voorganger Wouter ons mee doorheen de geschiedenis van God met zijn volk. Hoe God vanuit verwarring aan alles een plaats gaf in zijn Schepping zodat allen en alles zouden kunnen groeien en bloeien. Hoe een mens als Abraham op weg ging, een leven lang; vertrouwen op Gods belofte was hem genoeg. Hoe een verknecht volk een uitweg vond uit de rampspoed: een weg die door de zee liep. En dan hoorden we het ongehoorde: God gaat voorgoed leven in een Mens. In Jezus breekt het Licht door. De vrouwen bij het graf waren de eersten die het vernamen. ‘Wat zoeken jullie de levende midden de doden? Hij is niet hier. Nee, hij is opgewekt! Alleluia! Die weg van God met zijn volk stopt niet. Het is geen weg van toen. Deze weg loopt door in ons leven. Gods belofte blijft gebeuren. Als gedoopten hebben wij ons vertrouwen in die belofte samen uitgesproken. Daarna maakten de kandidaat-vormelingen de tafel feestelijk klaar voor de maaltijd en vierden we eucharistie. We dankten voor herders en profeten die de eeuwen door ons wakker hebben gehouden voor het Gods Woorden; we baden dat ook wij de roep horen om herder en profeet te zijn in deze tijd. Dat God herkenbaar wordt in ons, sporen nalaat in ons leven, als een kiezelsteen in onze schoen. Dat ons leven met en voor mekaar een getuigenis is van wat die wondere God aan ons doet! Het was een bijzondere viering met – terecht- veel ALLELUIA’S!
