Als de feesten van de eerste communie en het vormsel gevierd en de verenigingen aan de laatste activiteiten van het werkjaar toe zijn, als het schooljaar op zijn einde loopt en de vakantie lonkt, … dan is het tijd om dankjewel te zeggen. Dank voor de mooie feesten van eerste communie en vormsel, dank voor de enthousiaste inzet – gezien en ongezien - van zovele vrijwilligers in groepen en verenigingen van onze parochie. In deze dankviering stonden ’handen’ centraal. Ieder koos bij het binnenkomen in de kerk een kaartje met daarop een hand met een positieve boodschap (high five, bravo, je kan het, ik vergeef je… ). Priester Jos Bonroy las uit het evangelie hoe Jezus maakte dat een man met een verlamde hand er weer helemaal bij hoorde. Dat wonder kunnen wij vandaag ook doen. We zongen het trouwens ‘Jij hebt alles in je, jij hebt alles in je handen’. Wat de ene hand niet kan, daar zal een andere hand voor zorgen. Met hart en handen kunnen wij zoveel meer dan we denken. Tijdens het bidden van het onzevader probeerden we het letterlijk. Wedden dat jouw hand en mijn hand samen één hart kunnen vormen? Jawel hoor, het lukte! Vele handen samen maken een hart-elijke gemeenschap. We hebben onze lieve God gedankt voor de kansen die hij in onze handen legt en gevraagd dat hij ons helpt te leven met open handen.
En nee, na de viering gingen we niet meteen naar huis. An had dank-koekjes gebakken, KWB hield de bar open. De hoop op een receptie in de kerktuin hadden we al eerder opgegeven – onze voeten en de stoelpoten zouden meteen in de natte grasgrond zakken. Maar binnen was even gezellig.
Wie we hier zeker ook willen bedanken is het groepje vrijwilligers die deze dankviering hebben voorbereid en uitgewerkt. En natuurlijk dank aan allen die hebben meegevierd. Zo is nog maar eens aangetoond dat onze parochie er een aardig handje van weg heeft om steeds weer samen te handen uit de mouwen te steken.
