Slechts met 15 aanwezigen en vooraf inschrijven om te mogen komen. Het klinkt als vloeken in de kerk. Maar zo moest het gebeuren en zo hebben we het gedaan, ook met Pasen.
Natuurlijk misten we de mensen die er niet waren en noodgedwongen vanuit de zetel thuis de paasmis op TV volgden. We waren beperkt, dat is zeker. Maar toch waren de drie paasvieringen in onze kerk, een op zaterdagavond en twee op zondagmorgen, geen povere vieringen. Want onze kerk was even lentefris versierd als altijd. Het ritueel van de paaswake was even zinvol en verzorgd als altijd. De deelname van de aanwezigen was even betrokken als altijd. Mondmaskers aan en fysieke afstand, braafjes lege stoelen tussen laten,… het hinderde, maar verhinderde niet dat we ons blij voelden, het meezingen niet konden laten, onze wuivende vredesgroet naar alle kanten van de kerk richtten. Geen virus kan de paasvreugde tegenhouden.
Het was dus dit jaar ook een zalig Paasfeest.
Intussen gaat na Pasen de coronavasten nog een tijdje door. Maar volgend jaar zouden we graag weer onbeperkt en onbegrensd Pasen vieren. Dat hopen we vurig.
