Catecheseweekend
Voor de kandidaat-vormelingen stond er op 8-9 februari weer een samenkomst op hun vormselprogramma.
Ditmaal stond die in het teken van het kruis centraal.
Catechiste Anja vertelt erover:
‘We leerden veel bij over het kruis en de betekenis ervan.
Samen met Stijn hebben we heel de kruisweg afgelegd en werd er stilgestaan bij de vele informatie en vragen die er waren.
Nadien was er een kleine quiz om te zien of iedereen goed had opgelet en ja hoor! Alles was heel duidelijk.
Na een korte pauze was het tijd om onze stemmen te smeren en enkele liedjes te leren.
Op het einde van onze samenkomst overliepen we nog even de viering van zondag.
Samen met de eerste communiekanten gaan we daar een fijne, muzikale viering van maken.
Volgende maand komen we samen met de vormelingen van Heultje, dan gaan we samen knutselen en zingen.
En zo tellen we stilletjes af naar onze grote dag.’
Samen klinkt veel mooier dan alleen
De eucharistieviering op zondag 9 februari had veel noten op haar zang!
Dat kwam doordat de eerstecommunicanten en de vormelingen erbij waren. En er was ook life muziek.
De vormelingen en de muzikanten voerden samen een verhaal op over vijf muziekinstrumenten.
Dat verhaal ging zo:
´Er waren eens vijf muziekinstrumenten die de beste vrienden waren.
Met veel plezier musiceerden ze samen.
Nu was het oefenen geblazen voor een bijzondere opvoering.
Toen ze hiervoor aan het repeteren waren gebeurde er iets ergs.
Elk van de instrumenten wilde liever solo spelen.
Geen van hen had nog zin om met de anderen samen te musiceren.
Elk van hen wilde beroemd worden en daarom alleen gaan spelen.
Het was in onze kerk ook te horen: De instrumenten speelden wel op hetzelfde moment maar niet samen!
Het was een ware kakafonie, niet om aan te horen. De dirigent had er genoeg van.
‘We stoppen ermee, riep hij, het concert gaat niet door. Want jullie zijn allemaal ziek!’
‘Ziek?’, vroegen de instrumenten zich af. ‘Hoezo, wij zijn ziek?’
‘Jullie hebben de Alleen-ziekte of zoals de dokters het noemen: Solisme.
Dat is een ziekte waardoor je niet meer wilt samen spelen met anderen.
En dan heb je ook geen concert natuurlijk.`
Maar eind goed, al goed. Ze probeerden het nog eens, niet solo maar samen, en het werd een ‘een vrolijk geluid’.
Velen in de kerk kenden dat lied en zongen vrolijk mee.
Het evangelieverhaal van die zondag was een mooi vervolg op dit verhaal.
Petrus en zijn vrienden werden door Jezus geroepen om samen vissers van mensen te worden.
Want mensen opvissen is eveneens iets wat je niet alleen kunt.
Daarvoor heb je mekaar nodig, en vertrouwen in Jezus en in de God van Jezus.
rvh
