Uit de homilie bij de uitvaart op 18 maart '23, door pastoor Filip Debruyne:
Gabriël Hellyn werd in 1938 geboren als oudste zoon van de derde generatie drukker-koster-orgelisten in Kuurne. Na drie jaar kosterschap op Sint-Pieter en veertien jaar in Hulste volgde hij in 1972 vader Antoon op als koster in onze Sint-Michielskerk.
Gabriël, vertaald: de sterke man Gods, kreeg in de bijbel en in het Nieuwe Testament de rol toebedeeld van boodschapper, nieuwsbrenger te zijn. Hij bracht vooral ‘goed nieuws’ : hij kondigde de geboorte aan van Johannes de Doper en van Jezus zelf. Hoe vaak heeft Gabriël niet het blijde nieuws mogen drukken met de aankondiging van een nieuwgeborene, de met zorg gemaakte geboortekaartjes. Hij was de drukker van het wel en wee dat een mensenleven omsluit… van de wieg tot het graf : dat was zijn betrokkenheid bij mens en maatschappij. Een koster ziet zo vaak de tranen van geluk en de tranen van verdriet die uiting geven aan de registers van het leven, de feestelijke fluittonen en de zwaarmoedige bastonen.
De aartsengel Gabriël wordt zo vaak in één adem vernoemd met de aartsengel Michaël, de patroon van onze parochie, degene die de duivelse krachten wil bestrijden. Gabriël vormde met Michaël als het ware een twee-eenheid : hij voelde zich hier als in een tweede thuis. Hij vulde onze parochiekerk met gezang en orgelklanken. Hoevele keren zong hij niet: ”Zingt een nieuw lied alle landen, zingt voor de Heer en verheerlijk zijn naam, treedt in zijn tempel met uw offeranden, kondigt zijn roem bij de heidenen aan.”
Gabriël, de koster-organist, had hier zijn vaste plaats wat weggestoken op het doksaal, heel klein tegenover het grootse en weelderige decor van de statige orgelpijpen. Het orgel, een muziekinstrument dat zo mooi de zieleroerselen van een mens kan vertolken met klanken die de ziel tot rust brengen, klanken die de blijheid groots kunnen vertolken, het zijn ook klanken om de samenzang te ondersteunen en te omkaderen.
Gabriël was een bescheiden medewerker in Gods huis. We zijn hem heel dankbaar. Ja, we geven hem – om het met de woorden van de organist te zeggen - een plechtige ‘sortie’ en hopen voor hem een hemelse ‘intro’ hierboven. En zeiden we niet toen we nog misdienaar waren en de voetgebeden opzegden: ”Introibo ad altare Dei, ad Deum qui laetificat juventutem meam”. “Ik zal opgaan naar het altaar van de Heer, naar de Heer die mijn jeugd verblijde.” Deze blijheid moge voor Gabriël hemels zijn.
