“In de pastorale eenheid Emmaüs zijn er vrijwilligers die zich veel meer inzetten dan ikzelf, die enkel vormselcatechese geef,” steekt Koen Messelier van wal. “En het is niet mijn persoon, maar wel de hele groep catechisten die van belang is. Wij zijn trouwens onderbemand. Met jaarlijks zestig à zeventig vormelingen hebben wij twaalf tot vijftien catechisten vandoen. Die hebben wij niet. Daarom geven mijn vrouw Karien en ik en mijn schoonzus Lieve Deroo dit jaar catechese aan twee groepjes. We kunnen al jarenlang beroep doen op de gezinnen Karen Devroe en Hans Van Hove, Els Viaene en Eddy Teerlynck en het team Bernard Marchau en Fabienne Decoutere. Begin dit jaar kwamen er gelukkig enkele nieuwe catechisten bij: Océane Ongenaert, die team vormt met onze dochter Sien, het echtpaar Dieter Duyvejonck en Katrien De Backere en het echtpaar Joke Goddeeris en Ruben Moerman. Laatstgenoemde gezinnen hebben zelf een vormeling en zijn bereid om ook een groepje voor hun rekening te nemen. Ik ben hen allen heel erg dankbaar!”
Als industrieel ingenieur bouwkunde is Koen Messelier (47) bij Eribo in Waregem directeur van de veertigkoppige afdeling bouw. Karien Deroo - sinds november 1997 zijn echtgenote - is logopediste in Mariënstede (Dadizele). Zij zijn de ouders van Birgit (19), Sien (16), Trees (13) en Rens (11) – en herinneren zich het bezoek dat zij met kerstmis 1997 aan (wijlen) Rudi Raes en Christiane Schietgat brachten. “Christiane is de tante van Karien. Zij was toentertijd een gedreven vormselcatechiste. ‘Je bent nu getrouwd, en met de KSA is het afgelopen. Zou je geen vormselcatechese geven?’ vroeg zij plots op de man af. Zo rolden wij erin. Het was dat of geen taart krijgen van tante Christiane…”
En volgend jaar is dit al een kwarteeuw geleden. “Onze vier kinderen zijn met vormselcatechese opgekweekt,” duidt Koen. “Als Karien en ik bij ons thuis op zaterdagnamiddag catechese gaven, kwamen onze piepjonge telgen er gewoon bijzitten. Alle kinderen zijn gedoopt en drie onder hen zijn al gevormd. Sien, Trees en Rens zijn misdienaar geweest. Birgit, Sien en Trees maken deel uit van de plus-13-werking, waarin jongeren na hun vormsel met hun leeftijdsgenoten verder hun geloof kunnen beleven tijdens activiteiten die aansluiten op de gezinsvriendelijke vieringen. Karen Devroe en Lieve Deroo zijn daar de trekkers van. Volgend jaar komt onze Rens erbij. Hij moet wachten tot na zijn vormsel. Ingevolge corona zal dit ergens in oktober zijn, in plaats van in mei. Covid-19 maakte er de vormselcatechese niet makkelijker op. De gezelligheid van de ontmoetingen en de bijhorende sociale contacten moesten het veld ruimen voor computerschermen, waardoor de individuele beleving helemaal anders is. Van onze kant kunnen wij met onze vormelingen niet die hechte band opbouwen.”
“Vormselcatechisten zijn geen theologen. Op een niet-schoolse, luchtige manier brengen wij de jongeren bij dat het tof is om christen te zijn. Het is een manier van leven die geestig en interessant kan zijn. Elementaire beleefdheid, vriendschap, vlot met de medemens omgaan en genieten van de natuur en de schepping zijn enkele christelijke waarden waarvoor wij de jongeren sensibiliseren.” De ingenieur-vormselcatechist heeft het sterk op de vrijwilligers begrepen. “God leeft in de mensen die zich voor andere mensen inzetten: boodschappen doen, ziekenzorg, noem maar op.”
En zin voor humor heeft Koen ook wel. Twee hartelijke lachpartijen doorkruisten namelijk het vraaggesprek waarvan je zopas de letterlijke weergave las - en dat finaal in drie bespiegelingen uitmondde: “Ik ben geen piekeraar en kan gemakkelijk dingen van mij afzetten, mits volle verantwoordelijkheid te nemen. Het leven is veel te kort om ruzie te maken. En hoewel het geen klucht is, belet niets je om het leven geestig te maken.”
Filip Lecluyse
