Na een mooie viering op Verkoren maandag in de kerk en een passende hulde in het gemeentehuis voor Carlos Soreyn, stond ik nog even bij de kerststal aan de kerkdeur. Ja, hij zou in de eerste dagen weerom opgeborgen worden.
Ik mijmerde even. Ik zag Willy die samen met Frans en André alles keurig hadden opgesteld en versierd. Ik was dankbaar om de medewerkers van de gemeente die de kerstbomen kwamen plaatsen. Ik was blij met de woorden van een van hen die me als moslim bij het opkuisen zei: ”Het moet hier netjes zijn, want de kerk is een heilige plaats. Ik vind dat ik dit heel goed moet doen.”
Ik dacht ook nog even aan de vele mensen die met kinderen en kleinkinderen ‘de kribbe’ kwamen bewonderen. En zelf dacht ik er met een glimlach aan hoe ik de arm van het kerstekind had moeten lijmen en hoe ik het vorig jaar wat had hersteld en bijgeschilderd, want het was een teentje kwijt…
Maar in de vroege morgen kreeg ik een telefoon van de politie. Toen ze me zeiden ”U bent de pastoor” sloeg me de angst aan het hart… Brand in de kerk? Inbraak? Vandalisme? Nee, het was de melding dat de kerststal was uitgebrand. In een-twee-drie het bed uit, rap aangekleed en naar de kerk waar ik zag hoe alles weg was… Pijnlijk!
Ik dacht meteen aan Willy en Annemie, de maker van de kerststal en de eigenares van de beelden. Na een eerste opwelling van emoties bij hen kwam meteen de uitdaging om de mooie traditie niet stop te zetten. We zoeken samen naar nieuwe beelden en een nieuwe kerststal… die uit de as zal verrijzen !
Ik ben echt onder de indruk van de woorden van de burgemeester en de vele reacties op facebook, de aandacht in de kranten, Focus-WTV en zelfs Radio 2 belde mij op. Nu weet ik heel zeker met de koppigheid van de ezel in de stal: er komt volgend jaar een nieuwe kerststal !
Filip Debruyne, pastoor
