Heer, leer mij bidden. Mijn oog valt op de reuzegrote affiche op een kerkgevel. De discipelen vroegen dat ook aan Jezus en daarom leerde Hij aan hen en aan ons het Onzevader.
Ik mag God aanspreken met Vader, spontaan en onbevangen, altijd en overal.
Ik vergeet soms hoe gemakkelijk bidden kan zijn. Ik hoef alleen te vertellen wat op mijn hart ligt, wat me blij en dankbaar maakt, maar ook waar ik verdrietig om ben. Hoe wonderbaar te weten dat mijn hemelse Vader luistert en onvoorwaardelijk van mij houdt en met mij begaan is.
Bidden is je zorgen en vragen rustig in Gods handen leggen en dan loslaten.
Toon Hermans schrijft in zijn gebedenboekje: “Bidden is de adem van mijn ziel, bidden wakkert het vuur aan in mijn hart, bidden is de warmte in mijn leven ……”
Als ik bid is dit meestal niet vooraf gepland. Het gebeurt in de stilte van mijn hart, terwijl ik eten klaarmaak of in onze tuin wandel… Het bewonderen van de prachtige natuur doet mij beseffen hoe creatief onze hemelse Vader is, dan dank ik Hem voor zijn wondermooie schepping.
Is dat bidden ? Het maakt mij in ieder geval blij en het geeft mij kracht.
Ik kom graag in een kerk of kapel om samen met gelijkgestemde zielen te bidden en te zingen. Recent waren mijn man en ik in de abdij van Westvleteren
en woonden er de vespers bij. De rust, de sereniteit, de aanbidding en de lofprijzing maakten mij innerlijk stil.
Nu en dan probeer ik wat tijd vrij te maken om de bijbel te lezen, ook boeken en teksten met een christelijke boodschap boeien mij. In de winkel van de Bron te Harelbeke, waar ik af en toe als vrijwilligster werk, vind ik heel wat goeie boeken.
De christelijke boodschap is mij door mijn ouders met de paplepel ingegeven, daar ben ik hen heel dankbaar voor. Ik probeer die mooie boodschap aan mijn eigen kinderen en kleinkinderen mee te geven. In de bijbelgroep Brontocht van onze Pastorale Eenheid zijn de gesprekken voor mij eveneens een verrijking .
Ik begin en eindig mijn dag meestal met een tekst uit een gebedenboekje en dat geeft me telkens een goed gevoel.
