Ze staan er, daar op dat veld waar Jezus uit het zicht verdwenen is… Ze staan er op de eerste rij: die apostelen; onbehaaglijk, onzeker, angstig, ontredderd. Het minste wat je kan zeggen is dat ze zich aan hun lot overgelaten voelen. Zij die toch alles hadden achtergelaten: werk, familie, vrienden, bezittingen,… En was het voor een droom, een hersenschim?
Ja gedroomd hadden ze genoeg, van succes, van een veilig postje, een carrière in dat fameuze Rijk Gods… Maar neen, alles was nu aan diggelen geslagen. Hun meester, hun leider, hun grote voorbeeld werd vermoord, geëxecuteerd als een vulgaire misdadiger. Dossier Jezus is afgesloten.
Wat nu…? Nog even was de hoop weer opgeflakkerd op die Paasmorgen en bij die plotse ontmoetingen aan het meer, in de bovenzaal en op de weg naar Emmaüs.
Maar nu is Hij totaal uit het zicht verdwenen, en ze kunnen nu alleen nog maar angstig en onzeker de hemel afzoeken, zonder Hem nog te zien, of misschien zelfs zonder nog te weten wàt ze zoeken; of zoeken ze om Hem nog éénmaal te vragen hoe het nu verder moet.
Lees meer over de betekenis van O.L.H. Hemelvaart in Kerk en leven nr. 19/2024
