Wat waren wij, catechisten, blij dat we eindelijk onze vormelingen eens "live" konden ontmoeten. We kwamen met onze drie groepjes in de kerk samen op een verschillend tijdstip, wat het geheel coronaproof maakte. Na ons eerst even te hebben voorgesteld, mochten de vormelingen hun vormselkaars versieren. De voorbije catechesebeurten die digitaal verlopen zijn hebben we nog eens overlopen en daarna zijn we gestart aan onze wandeling door onze mooie St.-Pieterskerk. Geen gewone kerk, maar een kerk die ons doet denken aan een tent, met de aanwezigheid van een God die dicht bij ons is en als gewoon mensenkind geboren is. Het grote kruisbeeld dat tegen de muur opgehangen is, trok de aandacht van de vormelingen. Geen gewoon kruisbeeld, maar een Christus met opgestoken armen en een opengereten lichaam. Een kruis van hoop en leven na de dood. Ook voor het intentieboek aan de Mariakapel was er veel interesse en dat er veel kaarsjes stonden te branden viel hen ook op. Dat het altaar de vorm van een boot had, dat hadden onze vormelingen snel door. Dan zijn we ook nog eens binnengegaan in de sacristie en hebben we de gewaden van de priester bekeken en hen uitgelegd welk gewaad bij welke periode in het kerkelijk jaar past. Ook de miswijn ontsnapte niet aan hun aandacht, maar daar zijn we wijselijk afgebleven... Toch weer een interessant catechesebeurtje waarvan we overtuigd zijn dat onze vormelingen iets bijgeleerd hebben.
