Dank aan de catechisten
Voor de catechisten is elk werkjaar een spannend avontuur. De uitdaging bestaat erin om kinderen te motiveren, te interesseren en te begeleiden in hun zoektocht naar gelovig zijn. Niet door een wereldvreemde benadering van de Bijbel, maar met Jezus als voorbeeld: waarden doorgeven zoals talenten gebruiken ten dienste van, het kerkgebeuren van dichterbij ontdekken. In de catechese van vandaag is er plaats voor speelsheid, samenwerking…
De Pastorale Eenheid Emmaüs dankt onze catechisten voor hun vrijwilligerswerk. Een welgemeend schouderklopje Doe zo voort!
Dank aan de ouders
De belangstelling en medewerking van de kinderen is op die leeftijd nog erg afhankelijk van de voorbeeldfunctie van de ouders. Het was aangenaam te ervaren hoe de ouders positief reageerden op gemaakte voorstellen en afspraken. Hun interesse en betrokkenheid bij het catechesewerk betekent een leuk duwtje in de rug voor de catechisten.
De papa van Noralie verwoorde in de vormselwake in Sente hun positieve ervaring met de vormselcatechese:
"Als ouder van een vormeling kijk ik met veel dankbaarheid en verwondering terug op het vormseltraject dat onze dochter heeft afgelegd. Voor ons is het belangrijk dat zij opgroeit met waarden die ook in ons geloof een centrale plaats innemen: zorg dragen voor anderen, verantwoordelijkheid nemen, openstaan voor een ander en samen gemeenschap vormen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik aangenaam verrast was door de manier waarop dit traject werd ingevuld.
Het ging veel verder dan wat wij vroeger kenden als catechese – amai, dat klinkt ineens zo lang geleden. Onze dochter kreeg de kans om haar geloof te ontdekken en te beleven aan de hand van concrete ervaringen. Zo bezocht ze een woonzorgcentrum, waar ze in contact kwam met ouderen, en ging ze naar De Branding, waar ze samen met mensen met een beperking kaarsen maakte.
Ze luisterde naar mensen die pleegzorg opnemen en hoorde inspirerende verhalen van mensen die op pelgrimstocht waren geweest. Op Palmzondag vertrok ze ’s morgens vroeg op wandeling, in stilte en verbondenheid en beleefde ze hoe mensen elkaar kunnen vinden en samen op weg gaan.
Het was bijzonder om te zien hoe het hele traject niet alleen draaide om kennis, maar vooral om beleving, waarden en groei als mens. Dit vormseltraject is een stap in haar geloof, maar ook een stap in het leven – een stap die impact heeft, en ongetwijfeld nog lang zal nazinderen."
