Zesjarigen voorbereiden op hun doopsel is altijd zalig om te doen. Ze kijken vol verwondering naar het papieren bloempje dat op het water openbloeit, naar de doopkaars die je voorzichtig uit het kartonnen hoesje haalt, naar het gouden ‘schatkistje’ waarin het chrisma zit… Ze stellen veel vragen: “Mag ik het kaarsje aansteken? Mogen wij die (doop)kaars dan echt meedoen naar huis? Waarom is die (doopvont) zo hoog? Waarom staan er nagels op de (paas)kaars? Mag ik eens ruiken (aan het chrisma)?” Kinderen houden ons, volwassenen, een spiegel voor: wanneer kijken wij met grote verwondering naar symbolen die we gebruiken? Hoe vaak stellen wij ons vragen over rituelen? Over ons geloof? De kinderen tonen ons dat ook wij nog altijd leerling van Jezus zijn.
Een klein beetje bedeesd, met een snel kloppend hartje, maar gesteund door enkele klasgenootjes stonden zondag 9 maart Cis, Nel, Clémence en Omer in de Sint-Michielskerk over de doopvont gebogen. Ze werden gedoopt in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Welkom en proficiat! Diezelfde dag namen we ook Lily op in de katholieke Kerk. Welkom en proficiat!
