Op zondag 18 mei vierden we met onze Pastorale Eenheid Emmaüs een speciale eucharistieviering. Niet in één van onze drie mooie kerken, maar in de vlasschuur van de Hoeve Creupelant aan de Sint-Katriensteenweg te Sente. En dat naar aanleiding van de “Vruchten der aarde”. Deze viering past in de oude katholieke traditie om rond de zogenaamde Kruisdagen de vruchten der aarde te zegenen: vroeger trok er een processie door de velden om de velden, de hoeves, de schuren en het vee van de boeren te gaan zegenen voor de vele goede vruchten die het land zou voortbrengen. Die Kruisdagen vielen traditioneel op maandag, dinsdag en woensdag voor Hemelvaartsdag. In deze periode van het jaar ontluiken de eerste ingezaaide velden, komt jong dierenleven ter wereld en staat de natuur in volle wasdom en dito bloei.
Pastoor Filip ging deze mooie viering voor in de grote, deels gevulde vlasschuur, waar er zo’n honderd geloven samengekomen waren op initiatief van de Landelijke Gilde en de pastorale eenheid. Voorwaar een unieke plek met een uniek altaar.
Nog nooit maakte ik een eucharistieviering mee met een altaar dat bestond uit twee rechtop gezette vlasbalen met daarop een stevige plank.
Kaarsen, een eenvoudige ciborie, een kelk, een mand met groenten en wat veldbloemen stonden symbool voor de vruchten der aarde: warmte, licht, wijn, brood en de schoonheid van de natuur.
In zijn homilie sprak pastoor Filip over de droogte als een stevige uitdaging voor de boeren, omdat ze al hun ervaring moeten aanwenden om toch voldoende vruchten der aarde te kunnen voortbrengen. Het zal allicht een moeilijk groeiseizoen worden, maar de vastberadenheid bij de boeren maakt dat zij zullen volharden. Van de verdroging van de natuur trok de pastoor een vergelijk naar de “verdroging” van onze samenleving: uiteengevallen families, verregaande individualisering, veel minder wederzijds begrip en bittere eenzaamheid. Uit zo’n dorre maatschappij kan er niets vruchtbaars ontstaan.
Pastoor Filip riep alle gelovigen van onze PE dan ook op om samen recht te staan in onze gemeenschap, en al onze gelovige en diepmenselijke gemeenschapszin aan te wenden tegen de verdere verdroging van onze maatschappij, opdat wij opnieuw een vruchtbare samenleving kunnen voortbrengen, waar iedere mens welkom is en zich kan ontplooien (lees “vruchten voortbrengen”)! In het spoor van de Pelgrims van de Hoop op weg gaan om licht, water en wijn, brood, vruchten en wat bloemetjes te brengen naar mensen die het nodig hebben. Kortbij maar ook veraf.
Na de eucharistieviering gingen we allen naar buiten naar de aanliggende akker met net ontluikende maïsplantjes, alwaar pastoor Filip kwistig met het wijwater de natuur en de aanwezige mensen zegende. Daarna werden we door de Landelijke Gilde getrakteerd op een smakelijk natje en een krakend droogje. Dank alweer voor een mooie viering van de vruchten der aarde!
