Op zekere nacht, waarin hij weer niet kon slapen door de pijn, voelde hij dat het einde naderde. Hij was de wanhoop nabij en smeekte God om medelijden en om hem te laten sterven. Toen hoorde hij een innerlijke stem die zei: "Francesco, verheug u alsof ge reeds in het Koninkrijk waart…" Op dat moment werd de arme van Assisi vervuld van een heerlijk licht. Er was voor hem geen tijd meer om op zichzelf te plooien. Het voelde aan als een paasmorgen. "Verheug u…" Verheug u met heel de schepping. Dat was het wat de Heer van hem verwachtte. De vreugde… dàt was de toekomst voor de Kerk.
Meer over Sint-Franciscus en de vreugde van een christen lees je in Kerk en Leven nr. 40
