Pelgrims van hoop
Als niets anders kan,
Bewaar dan toch nog de hoop.
Je kan anders niet.
(Jan Van den Berge, in: Bubbels vol hoop, blz. 19)
Toen ik in de jaren ’90 les gaf aan het Regentaat in Torhout, was ik een bepaalde keer verantwoordelijk voor de grote Kerstviering. Ik had een klas gevraagd om dat samen aan te pakken. Het was een groep studenten lichamelijke opvoeding, allemaal meisjes, die bereid waren om de viering voor te bereiden. Er zou gedanst worden, en gemusiceerd en voorgelezen; er werden welkomstwoorden en voorbeden geschreven… en toen alles zo ongeveer klaar was, stelde ik de vraag: ‘waarover moet ik preken?’ Er viel een stilte over de groep, tot iemand zei:’ mijnheer, spreek ons over de hoop!’ Wat ik toen ook gedaan heb.
Vandaag wil ik dit opnieuw doen: na ruim 13 jaar met u op weg te gaan als pastoor en deken, neem ik afscheid met woorden vol hoop: ‘je kan anders niet’, schrijft Jan Van den Berge…
Hoop is iets anders dan verwachting, stelt Anselm Grün. Je verwacht iets heel concreet en je kan teleurgesteld worden in die verwachting. Hoop is anders: je wil je openen voor de mogelijkheden die God ons aanbiedt.
Een verwachting legt vast; hoop laat open.
We maken ruimte voor God: Hij mag iets bewerken in ons en in de wereld zodat ons leven beter wordt. En wij doen mee met Hem; zo deed het Maria, zo deed het Jezus zelf.
Is dat niet een diepe betekenis van het Kerstfeest: in de geboorte van Jezus komt God binnen in onze geschiedenis. We mogen hopen dat Hij onze geschiedenis verandert. In het kind in de kribbe wordt onze hoop zichtbaar dat de liefde van dat kind het harde in de samenleving verzacht en dat zijn glimlach het donkere in ons, licht laat worden – tot zover Anselm Grün in: Engelen van de hoop.
Het is deze hoop die wij opnieuw willen koesteren en doorleven: ons open stellen voor het leven en voor Gods aanwezigheid, en zelf meedoen!
Dit mocht ik met u oefenen in de voorbije jaren. Ze waren niet altijd gemakkelijk… maar de samen gedragen hoop verbond en verbindt ons.
Het is net daarom dat ik u allen wil danken voor uw openheid. We hebben samen ruimte gegeven aan Gods milde aanwezigheid. Op die manier hebben we de wereld en de kerk een beetje beter gemaakt.
Nu vertrek ik naar een nieuwe werkplek, wat verder af…
Met pijn in het hart neem ik afscheid, maar de gedeelde hoop blijft ons verbinden.
De Paus heeft 2025 uitgeroepen tot jubeljaar. Wij zijn allemaal ‘pelgrims van hoop’. Zoals het liedje het zegt: we gaan weer verder vol van hoop, de ongebaande wegen…’. Misschien leidt uw tocht u ooit naar Rome! Weet dat u welkom bent.
Dank voor zoveel!
Geert Morlion
