Acolieten Sente op paasronde

In Sente is het een jaarlijkse traditie: tijdens de paasvakantie komen de acolieten aanbellen om steun voor hun werking. Ik herinner me nog dat mijn kinderen hiervoor drie dagen op pad waren. De mensen gaven naast geld en snoep ook eieren, maar de gewoonten veranderen. De laatste jaren houden we paaszaterdag vrij voor deze ronde. Dit jaar belden we hoofdzakelijk aan langs de kant van Lendelede. 
Met Myrthe, Noor, Ime, Emiel, Nel, Aïcha en Alissia deden we onze tocht gewoon te voet, zonder ook maar één deurbel over te slaan. Ime wilde zo graag bij haar oma aanbellen, want oma’s sponsoren heel zeker. Dat oma in Hoog Einde woont, deerde hen niet. Maar ook de oma van Nel en van Noor bleken zeker het stappen waard te zijn. Grote honden, kleine keffers, allemaal kwamen ze ons begroeten met hun baasje. Eén keer mochten ze zelfs de hond buiten laten. Onze acolieten zijn dan ook echte dierenliefhebbers, de meesten toch. 

’s Middags mochten we opnieuw aanschuiven bij Leen en Antoon. Ze verwennen ons ieder jaar met warme chocomelk, paashazen en vooral die donut ging er gretig in. Dankjewel Leen, zo waren we terug opgewarmd en konden we onze tocht verder zetten.

Met goed gevulde emmertjes en een zak snoep stapten we uiteindelijk richting kerktoren. We hadden ook gehoord van een paaseierenraap in de speelweide en dat mochten de acolieten niet missen. De paashaas stond ons op te wachten aan de kerktoren. De mensen van Sente zijn ons welgezind geweest. Het geld komt van pas voor de zomerse uitstap met alle acolieten van de PE Emmaüs en misschien kunnen we ook dit jaar deelnemen aan het herfstweekend voor acolieten in Dranouter. Een dikke merci voor uw glimlach en uw steun. Je gaf onze dag weer glans en bemoediging. De misdienaars van Sente staan dan ook elke zondagsviering klaar om de priester te helpen, als vrienden van Christus.

Bron: Lieve Vancraeynest