Op zaterdag 22 februari stapten 9 moedige vormelingen van het traject sport en spel naar Scherpenheuvel. We vertrokken aan de kerk van Wolfsdonk, waar we ontvangen werden door een vriendelijke vrijwilliger genaamd Leo.
Elke stapper kreeg een “pelgrimspaspoort”, een stempelkaart die je kan verkrijgen aan de balie van de Mixx, die je kan afstempelen onderweg in de kerken, kapelletjes en horecazaken die een stempel hebben. In Wolfsdonk kregen we van Leo een stempel van parochie Wolfsdonk met St.-Antonius Abt erop, de patroonheilige van parochie Wolfsdonk. Ook haalde Leo een doos met snoep boven, want als er kinderen komen in de kerk van Wolfsdonk, ligt er altijd iets lekkers klaar…
Om elkaar beter te leren kennen en ruimte te maken voor verdieping kreeg elke deelnemer een zakje met parels en het begin van een sleutelhanger om parels aan te rijgen. De bedoeling was om parels van verschillende kleuren te verzamelen. Voor elke parel moest je een gesprekje voeren met een andere persoon aan de hand van vragen op een kaartje. Vragen zoals "Wat zou jij doen als je de baas was van de wereld?”, “Ben je een ochtend- of een avondmens?”, "Welke wereldgebeurtenissen maken jou echt blij en welke echt droevig?”, “Heeft bidden zin volgens jou?”,...
Onderweg begon het zachtjes te regenen, maar gelukkig was iedereen voorzien op nat weer. We stapten tussen de huizen, de velden en tussen bossen met weekendhuisjes. We hielden halt aan de pastorij van Testelt waar we buiten in de regen een stempel mochten ontvangen van de pastoor en zijn meid. Hier konden we ook een sanitaire stop maken. Tijdens onze gesprekken viel op dat verschillende deelnemers naar eigen zeggen nog nooit in Scherpenheuvel geweest waren!
Na Testelt gingen we door een drassig gebied met een mooi bruggetje over een riviertje. Na 2,5 uur stappen kwamen we aan in Scherpenheuvel. We begaven ons recht naar de basiliek, waar we plaatsnamen op de banken om even stil te worden. Daarna brandden we een kaarsje en ten slotte gingen we nog snel iets drinken in het Huis van Maria. Tien minuten voor sluitingstijd stapten we hier binnen. De vrijwilligers van het Huis van Maria zagen dat we moe en nat waren, dus vonden het niet erg om nog even de handen uit de mouwen te steken en ons te bedienen. Toen moesten we alweer snel naar de parking vertrekken, waar de ouders ons kwamen ophalen.
Volgende keer moeten we misschien iets meer tijd voorzien om bij te komen in Scherpenheuvel, want nu moest het allemaal heel snel gaan. Een dikke proficiat aan de moedige jongens om deze tocht met ons te ondernemen!
