Zo merkten we in de viering op kerstavond en vooral na de viering in de Merodezaal waar er bij een warme drankje nog lang werd nagepraat.
Kerstmorgen klonken veel jonge stemmetjes in de kerk. Het lied tijdens de intredeprocessie werd met tromgeroffel begeleid. Herdertjes waren er bij, eenzamen, daklozen, mensen op de vlucht. Dat zijn de herders van nu, vertelden de kinderen.
Het kerstverhaal werd naar onze tijd geprojecteerd. Yusef en Maria, vluchtelingen die samen met hun zoontje Isa op de vlucht zijn voor geweld, laten zich registreren in de hoop zo een dak boven hun hoofd te krijgen. Muisstil was het tijdens dit verhaal.
Wat nemen vluchtelingen zeker mee als ze hun tocht aanvatten? De sleutel van hun huis, want ze willen zeker terugkomen. Op de achterkant van een sleutel schreven de kinderen een boodschap, een gebed voor al wie op de vlucht is, de sleutels werden in de kerstboom gehangen. Onze kerstboom werd zo een gebedsboom.
Mooie muziek klonk er tijdens de viering. Er was dan ook intensief geoefend om al de instrumenten zo feestelijk te laten klinken.
Iedereen kreeg een sleutelhanger mee naar huis met een ‘Zalig Kerstfeest’ en de wens ‘een thuis voor iedereen’.
Tekst en foto's: mdr
