Dat kinderen gedoopt worden en opgenomen worden in onze christelijke geloofsgemeenschap vinden we normaal. Maar volwassenen? In deze tijd dat almaar meer mensen God overboord gooien…
In de paaswake in de Sint-Mattheüskerk van Hulshout worden Bas, Lien, Ché en Cruz (zoontje van Ché) gedoopt. Bas is universiteitsstudent, Lien is leerkracht, Ché is administratief bediende.
We waren wel wat nieuwsgierig naar de motieven van hun keuze om gedoopt te worden. Bas en Lien en Ché wilden graag getuigen over hun verlangen om gedoopt te worden.
Hoe ben je tot de keuze gekomen om gedoopt te worden? Wat spreekt je bijzonder aan in het christendom?
Bas: Ik ben ongelovig tot misschien zelfs een beetje antireligieus opgevoed, voor mij was het niet bestaan van elk soort goddelijke wezen een absolute zekerheid. Dit is waarschijnlijk een van de enige standpunten waar ik mijn hele leven nooit aan had getwijfeld. Dit veranderde toen ik vorig jaar tijdens de paasvakantie op Romereis was met mijn klas. Achteraf gezien is zowel de locatie als de timing vrij ironisch. Ik was altijd al gefascineerd door geschiedenis, politiek en filosofie en in Italië kwamen deze interesses tezamen in het christendom. Toen ik later ook de argumenten voor God en voor de waarheid van het christendom bestudeerde was ik niet meer zo zeker van mijn absolute zekerheid. Hieruit vloeide mijn geloof voort en de keuze om mij te laten dopen was dan voor mij een evidentie.
Lien: Voor mij was de keuze om gedoopt te worden een stap in een nieuwe richting, een pad dat ik niet noodzakelijk had verwacht te bewandelen.
De keuze om me te laten dopen is niet lichtzinnig genomen. Hoewel ik niet per se gelovig ben opgegroeid, had ik als leerkracht altijd al een interesse in het filosoferen over Bijbelverhalen en hun betekenis voor ons leven.
Ché: De keuze om gedoopt te worden, leek mij een logisch gevolg van de weg die ik reeds aflegde. Ik ben niet katholiek opgevoed, maar heb altijd een verbondenheid gevoeld met 'iets'. Iets dat ik voorheen nooit heb kunnen duiden. Ik heb op vele plaatsen antwoorden gezocht en besef dat ik nog steeds zoekende ben. Enkel geloof ik nu dat ik antwoorden zoek op de juiste weg.
Wie, wat hebben je daarbij geïnspireerd? Mensen, gesprekken, gebeurtenissen…?
Ché: Doorheen de jaren kwam ik steeds de juiste mensen tegen of bepaalde situaties die ervoor zorgden dat ik verder op dit pad kwam.
Ik startte met de opleiding theologie omdat ik ervan overtuigd was dat ik hierin God echt zou leren kennen.
Mijn omgeving dacht op dit punt dat ik echt een crisis doorging (lees: een depressie).
De opleiding bracht mij helaas niet dichter bij God, maar wel bij de juiste mensen. Ik voelde mezelf thuis en begrepen. Ik vond gemeenschap. Door omstandigheden heb ik de opleiding niet kunnen afmaken en viel ook 'mijn' gemeenschap weg.
Ik merk op dat zonder gemeenschap het gemakkelijk is om af te dwalen in de routine van het dagelijkse leven waardoor geloofsbelijdenis niet meer aan de orde is.
Ik vond het belangrijk voor mezelf om hierin een keerpunt te maken waardoor het gevoel van verbondenheid terug zou opleven.
Bas: De hedendaagse filosofen en christelijke apologeten William Lane Craig, Michael Jones en Nabeel Qureshi hebben mijn geloof een stevige rationele basis gegeven. Hoewel deze mij nog steeds blijven inspireren was ik er in het dagdagelijks leven niet veel mee. Ik durfde namelijk nog niet eens een kerk binnen. Ik was nog nooit naar een misviering geweest, kende niemand die gelovig was, was ook niet zodanig sociaal om alleen naar een viering te gaan waar ik niks van de gebruiken of personen kende. Voor de fysieke uiting van mijn geloof heb ik niemand anders dan mijn vriendin te bedanken. Aanvankelijk was ik vaak onzeker en daardoor bad ik soms voor een soort teken. Een avond na zo een gebed ontmoette ik toevallig mijn vriendin. Ze was ook (prachtig) toevallig gelovig en heeft mij bijgestaan bij heel mijn bekering. Door haar ging ik naar misvieringen en durfde ik contact op te zoeken met de kerk om mij te laten dopen. Bovendien hebben de gelovigen die ik heb leren kennen en die mij bijstaan bij mijn doop mij met open armen verwelkomd en mij zeker doen thuis voelen in de kerk.
Lien: Het is fascinerend om met leerlingen te reflecteren over deze verhalen en hoe ze verbonden zijn met de uitdagingen en vragen die ze in hun leven tegenkomen. Het opent de deur naar diepgaande gesprekken en groei, zowel op spiritueel als persoonlijk vlak. Ik ben ook heel dankbaar voor de voorbereidingsperiode op de doop. In deze reis heb ik inspiratie gevonden in de gesprekken die ik met medegelovigen voerde, maar ook in de reacties van mijn naasten, die verrast waren maar mijn keuze begrepen.
Door samen in Bijbelverhalen te duiken en het te hebben over de aspecten van het geloof, ben ik meer gaan stilstaan bij al het mooie dat het leven te bieden heeft. Het heeft me geholpen om meer oog te hebben voor de kleine, mooie dingen in het leven waar ik voorheen misschien sneller aan voorbijging.
Wat hoop je voor je verdere leven? Persoonlijk en in de christengemeenschap?
Lien: Ik hoop op nog vele waardevolle gesprekken in de toekomst, waarbij we samen kunnen groeien en leren, ongeacht onze verschillende achtergronden en overtuigingen.
Bas: Ik hoop mijn kennis over het christendom en katholicisme verder te kunnen verruimen en de woorden ook om te kunnen zetten in daden. Ik hoop ook te kunnen leren van andere gelovigen en hun ervaringen. Ten slotte zou ik graag proberen het christendom terug relevant te maken in het alledaagse leven en onze cultuur.
Ché: Ik hoop in de toekomst steeds gemeenschappen te vinden waardoor ik meer antwoorden vind die mij leiden tot die 'ene waarheid' waardoor ik misschien op een dag de juiste woorden kan vinden om uit te leggen wat geloof nu precies voor mij betekent.
Wat geeft je nu de grootste vreugde?
Lien: De grootste vreugde vind ik nu in de mogelijkheid om met mijn leerlingen te delen wat ik heb ontdekt en te zien hoe zij zich openstellen voor nieuwe inzichten en groei, zowel op spiritueel als persoonlijk vlak.
Bas: Sinds mijn bekering is mijn kijk op de wereld en mijn leven totaal veranderd, mijn geloof is een stevige steunpilaar in mijn leven geworden. Het leren over het christelijk en katholiek geloof en mijn steeds evoluerende beleving hiervan brengt mij momenteel veel vreugde.
Ché: Ik besef dat gedoopt worden slechts een begin is van een verder levenswerk, maar voor mij voelt het wel aan als de kers op de taart. De kers op de taart van een reeds lange zoektocht.
Dankjewel Bas, Ché, Lien, voor jullie openhartige getuigenis.
