Zondag 1 december verzamelden de Samaritanen in de kerk van Zoerle.
Davy Geerts kwam er vertellen over hoe hij vorig jaar samen met twee vrienden een stuk van de weg naar Compostella stapte, meer dan 300 km.
Een bedevaart was het voor hem, elk kapelletje op de weg werd bezocht, overal werd gebeden.
Stappen doet nadenken
“Tijdens het stappen denk je na”, vertelde Davy, “over verschillende personen die je in je leven tegen bent gekomen. De ene heb je pijn gedaan, hem moet je vergiffenis vragen. Een andere heeft jou pijn gedaan, hem moet je vergeven.
De tocht laat je vertragen, weg uit het hectische leven van alle dag. Je krijgt de tijd om rond te kijken in de natuur. De tijd om een praatje te maken met de andere pelgrims.
Een boeiende tocht die me deed nadenken over mijn leven.
Hoe ben ik bezig?
Kan ik zo verder blijven doen?
Met Pinksteren kwamen we aan in Compostella. Tijdens de Pinksterviering in de kathedraal voelde ik in elke vezel van mijn lichaam God aanwezig.”
Paternoster(s)
Davy vertelde ook dat hij altijd een paternoster bij heeft. Elke dag bidt hij tot zijn ‘Kameraad’, aan Hem kan je immers alles vragen.
Elke dag bidt hij de rozenkrans: telkens 10 Weesgegroetjes afgewisseld met een Onzevader.
De jongeren luisterden geboeid naar het verhaal van Davy. Wie wilde kreeg een paternoster en ook de tekst van het Kroontje van Goddelijke Barmhartigheid, het gebed dat Davy en zijn vrienden in elk kapelletje baden.
Verdere afspraken
Tijdens de pauze was er warme soep en konden de jongeren even de benen strekken.
Daarna maakten we nog enkele praktische afspraken voor onze volgende activiteit: een solidair ontbijt op 30 maart. Noteer die datum al maar in je agenda!
We sloten deze voormiddag af met een adventsbezinning. De eerste kaars van de Advent mocht branden en we maakten het stil om samen te bidden.
Mdr
