De pastorale werkster van het WZC, Ria Ruelens, had een tocht langs de verschillende Mariakapellen rond het gebouw voorzien. De vormelingen namen de bewoners bij de arm of duwden een rolstoel. Onder muzikale begeleiding van het koor van parochie Wolfsdonk wandelden we van kapel naar kapel. Bij elke kapel werd halt gehouden om enkele Marialiederen te zingen en gebeden te bidden. Aarzelend vielen er enkele druppels, maar gelukkig bleef het overwegend droog. Een team van enthousiaste vrijwilligers stond klaar om de bewoners te helpen.
We eindigden in de kapel van het WZC met het verhaal van “Pieter, die lucht nodig had”, een vertelling die uitgewerkt werd door CCV (Christelijke Cultuur Vandaag). Dit is een bezinnend verhaal over verdriet en verlangen naar troost. De kracht van ontmoeten en de kracht van luisteren komen hierin aan bod. Pieter is een man die net een echtscheiding heeft meegemaakt en een platte band krijgt. Hij ontmoet een andere man die hem helpt om de band te plakken en er komt een gesprek op gang. Na het beluisteren van dit verhaal werd er uitgebreid repertoire aan Marialiederen ten gehore gebracht. Enkele bewoners zongen enthousiast mee en anderen genoten mee in stilte.
Na deze kleine bedevaart was het tijd voor een tas koffie en een stukje taart. Aangezien onze vormelingen nog geen koffie drinken en toe waren aan een kleine pauze (na zoveel Mariadevotie), gingen we op zoek naar een drankautomaat in het rusthuis. Aan het onthaal werden we vriendelijk ontvangen en een medewerker nam ons mee naar de cafetaria en trakteerde onze vormelingen op een verfrissend glas cola. We bekwamen van al dit bidden en zingen op het terras van de cafetaria en lieten alles even bezinken.
Daarna keerden we weer terug naar de koffietafel, waar iedereen (bewoners, vrijwilligers, de zusters, familie van bewoners,…) gezellig samenzat. Hier mochten we ook rekenen op het gezelschap van een lieve therapiehond. We kregen een lekker stuk taart en konden napraten met de bewoners en vrijwilligers. Ook de hond mocht meegenieten van de taart! Ten slotte keerden we naar huis terug met een ballon (als teken van de lucht die we allemaal nodig hebben) en veel dankbaarheid in ons hart. Dank u wel aan Ria en haar team van vrijwilligers voor de warme ontvangst en het bieden van deze zinvolle ontmoetingskansen!
