Op zondag 30 maart 2025 vierden we met de 14 parochies samen in de kerk van Voortkapel. Deze voormiddag stond in het teken van de vasten en Broederlijk Delen. We konden eerst genieten van een (h)eerlijk ontbijt gemaakt door vormelingen uit verschillende parochies. Daarna trokken we naar de kerk.
Hier werden we verwelkomd door de mensen van Voortkapel en priester Wouter. Er waren ook enkele gezinnen aanwezig van vormelingen, die hun kruisje nog niet ontvangen hadden. In totaal telden we een zestigtal kerkgangers. Het koor van Voortkapel, geleid door Josephine en begeleid door Nicole Lenaerts aan het orgel, zette de viering in met de klassieker: Als God ons thuisbrengt uit onze ballingschap, dat zal een droom zijn.
De toon was gezet. Vooraan stond een vogelverschrikker met een sproeier voor pesticiden. Diaken Jan Dams gaf uitleg over het thema van Broederlijk Delen dit jaar: een strijd voor het uitbannen van ongezonde pesticiden en kinderarbeid. Giftige pesticiden zijn hier verboden, maar worden hier nog wel geproduceerd en gebruikt in landen in het Zuiden met een minder strenge regelgeving. Hier is geen kinderarbeid meer, maar onze telefoons en onze kleding zijn wellicht ook door minder fortuinlijke kinderhanden gemaakt. Wanneer wordt dit onrecht uitgebannen? Wanneer zullen alle mensen een waardig leven mogen leiden op deze planeet? Dat is onze droom waar wij naar streven. Daarom werd de sproeier vervangen door een brood.
Bij de lezingen zorgde priester Wouter voor een mooie antwoordpsalm met een a-z-structuur. De eerste zin begint dus met een a, de volgende met een b, enz… Dat had hij goed vertaald naar het Nederlands. Het evangelie en de preek gingen over het verhaal van de verloren zoon. Daarna was het tijd voor de kruisoplegging van de vormelingen. De kruisjes werden gezegend en de kinderen kregen het kruisje opgelegd door hun vader of moeder.
Tijdens het eucharistisch gebed stond het altaar vol cibories. Veel gemeenschappen hadden hun ciborie meegebracht om hosties te laten wijden. Wouter legde uit dat we door een priestertekort in onze pastorale eenheid nu veel woord- en communiediensten moeten doen en dat er daarom nu zoveel hosties moesten gewijd worden. Eigenlijk was het ook wel mooi om te zien: al die hosties van de verschillende gemeenschappen samen op één altaar en vanuit deze krachtige viering reizen zij weer terug naar hun thuisgemeenschappen om daar het lichaam van Christus aanwezig te brengen.
Ten slotte werden we uitgenodigd om na afloop nog iets te gaan drinken bij het solidair ontbijt in de polyvalente zaal. We kregen de zegen en zongen nog uit volle borst: “Zolang er mensen zijn op aarde, zolang de aarde vruchten geeft, zo lang zijt Gij ons aller Vader, wij danken U voor al wat leeft.” Dank aan alle mensen die bij deze viering hebben geholpen, wij hebben ervan genoten!
