Deze keer waren we het licht niet vergeten te doven, maar de vormelingen en hun ouders verzamelden in de kerk voor ‘welkom in de mis’.
Diaken Jan Dams maakte duidelijk dat als je zit te kijken naar iets wat je niet kent of niet begrijpt, dat dat lang kan duren en saai is. Iemand die helemaal niets van voetbal kent, zal met grote ogen zitten kijken naar wat er op het veld gebeurt en zal de chaos op het veld (lopen naar een bal en die dan weg stampen) vreemd en op de duur saai vinden. Zo is het ook met de mis, de eucharistie. Als we niet begrijpen wat er gebeurt, als we niet actief meedoen, duurt de mis lang en is het een saaie bedoening.
Wat kunnen we dan doen in de mis?
Meezingen is heel belangrijk. We zingen in vele talen, kyrie eleison (Grieks voor Heer ontferm u), alleluja (Hebreeuws voor Loof de Heer), hosanna (Hebreeuws voor Help nu!)
Als je weet wat deze woorden betekenen, kan je ze met de nodige pathos zingen!
Dat hebben de vormelingen en hun ouders uitbundig geoefend.
Meebidden zou in een viering vanzelfsprekend moeten zijn. Het woord ‘Amen’ is een belangrijk woord in de viering. ‘Het zij zo, we zijn akkoord!’ Als de priester bidt in onze naam, beamen we dit gebed met een krachtig ‘Amen’. Diaken Jan vertelde enthousiast en liet zijn publiek oefenen tot het echt en gemeend door de kerk klonk. Zo zou het altijd moeten klinken in onze kerk.
Verder zorgen we ervoor dat we met eerbied rechtstaan als we met een alleluja de Blijde Boodschap verwelkomen, of voor het eucharistisch gebed en zeker ook als we op het einde van de viering de zegen van de priester ontvangen.
Volgende zondag zullen de vormelingen en hun ouders wellicht tonen dat ze begrijpen wat er in de eucharistie gebeurt, dat van hen actieve deelname verwacht wordt. De vormelingen komen trouwens ook luidop in de kerk zeggen: “ja, ik wil gevormd worden!”
Tekst en foto: mdr
