Enkele dagen voor haar 95ste verjaardag is Raymonde de Schutter, weduwe van Walther Haché, overleden. Haar uitvaart werd op 13 november 2024 gevierd in de Sint-Agathakerk. Na het overlijden van haar enige zoon en nadien van haar echtgenoot, bleef ze moedig en volhardend, ondanks haar sterk verminderde mobiliteit, wonen in haar huis in de Helenalaan te Sint-Agatha-Berchem. Haar kleindochters en haar broer en eveneens gebuur André waren er om haar te helpen.
In het misboekje van haar uitvaartdienst schreef haar kleindochter:
Je was ook een sterke en koppige mamy. Na het overlijden van papy was je vastbesloten om in jullie huis te blijven wonen, en wat heb je dat goed gedaan! Zoals een verpleger op spoed zei: ‘Je wordt geen 94 als je niet koppig bent.’ Je kracht en doorzettingsvermogen waren bewonderenswaardig. De afgelopen weken heb je helaas in het ziekenhuis doorgebracht en hebben we stilletjes afscheid van jou moeten nemen. (…). Ik ben blij voor jou dat je nu eindelijk herenigd bent met papy en papa. Roxane
Op 8 november 2024 werd in de Sint-Martinuskerk de uitvaart gevierd van Yvette Gelinne, echtgenote van Ghislain Gonthier. Zij was 87 jaar en woonde in de Zeypstraat te Ganshoren. Vroeger zong zij in het Sint-Martinuskoor en tot voor enkele jaren kwam zij op zondag regelmatig naar de eucharistie om 10 uur. Zij is overleden met Allerheiligen en is nu op weg om voor goed geheiligd te worden in Gods eeuwige liefde.
Op 7 november 2024 werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van Louisa De Baerdemaeker, weduwe van Jean De Mol. Zij was 99 jaar en woonde in woonzorgcentrum Bloemendal te Sint-Agatha-Berchem. Ze hoopte in januari haar 100ste verjaardag te vieren, maar is onverwachts overleden. Zij is geboren in Bekkerzeel en opgegroeid in Walfergem. Meer dan 60 jaar woonde zij in Sint-Agatha-Berchem. Vroeger werkte zij in het labo van het Frans Hospitaal. De laatste jaren woonde ze in Bloemendal waar ze een graag geziene bewoonster was. Altijd mooi verzorgd en met de glimlach. Zij is overleden op de vooravond van Allerheiligen.
Op 14 september 2024 werd in de Sint-Martinuskerk te Ganshoren de uitvaart gevierd van Marcel Van Peteghem, echtgenoot van Denise De Frenne. Hij was 94 jaar. Afkomstig van Melle kwam hij op aanraden van zijn broer naar Brussel om in Ganshoren samen met zijn echtgenote Denise een bloemenwinkel te openen op het Guido Gezelleplein. Enkele maanden geleden verhuisde Marcel en Denise naar het woonzorgcentrum Spanjeberg te Zellik. Na een verblijf in UZ Jette en nadat hij zag dat Denise gelukkig was in het woonzorgcentrum, is hij in alle rust en vrede overleden, zoals de familie schreef op het gedachtenisprentje schreef: toen wij op woensdag zagen, hoe jij daar zo rustig lag. Verlost van pijn, verlost van angst.
Op 15 juni 2024 werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van Helena Amerijckx, weduwe van Theo Schets. Zij was 93 jaar en woonde vroeger in de Alcyonstraat en is overleden in het woonzorgcentrum Het Witte huis in Itterbeek. Hierbij het woord van de familie waarmee de uitvaartdienst begon.
Liefste Moeke, Want zo noemden we je allemaal, de kinderen, schoonkinderen en klein- en achterkleinkinderen, jij was ons Moeke. En dat we je zo noemden, is geen toeval, want jij was je hele leven de bezorgde mama die steeds wou helpen waar het kon. Zorgen voor anderen, dat was de rode draad in je leven. Je zorgde ervoor dat we een heel gelukkige jeugd mochten beleven. Je was altijd thuis als we van school kwamen en toch bleef je naast de zware taak van huismoeder ook nog met naald en draad actief. Uit een lap stof en met een leuk patroon kon je prachtige kleren toveren.
Maar je was ook graag thuis. Op stap gaan was aan jou niet besteed. Je maakte het thuis ook zo gezellig dat vrienden-duivenmelkers of vrienden van de kinderen graag bij ons over de vloer kwamen. Het was een beetje de zoete inval bij ons. Altijd een gezellige drukte, en voor iedereen was je gastvrij en attentvol.
Met een duivenmelker was het ook moeilijk om op vakantie te gaan. Toch hebben we mooie herinneringen aan enkele vakanties aan zee. En dankzij je schoonzussen kreeg je ook de kans om meerdere mooie busreizen te maken naar Lourdes, Medugorje of Oostenrijk. Later, toen pa al ziek was en rolstoelafhankelijk, ondernamen jullie ook enkele vliegtuigreizen naar Spanje. (…)
Na het overlijden van pa, brak er een periode aan waarbij je vooral met je zussen, vrienden en generatiegenoten genoot van wat we nu “me-time” zouden noemen. Niets moest nog echt maar samen op stap gaan of gezellig in de veranda zitten, de koffiekransjes met Mamie en Josée, een barbecue bij je jongste zus Titine en Nonkel Pierrot, etentjes in de Lunch Garden, het OCMW of bij één van de kinderen, naar Okra gaan en op zaterdagavond naar de misviering. Het was allemaal heel gemoedelijk en relax.
Spijtig genoeg liet de vreselijke ziekte Alzheimer zich de laatste jaren meer en meer gelden. Tot je 90ste kon je thuis blijven, maar de laatste 2 jaren was je in het woonzorgcentrum het Witte Huis waar je je ook prima aan had aangepast. De laatste 2 weken, toen we merkten dat het afscheid er zat aan te komen, genoot je zichtbaar van de vele bezoekjes van je kinderen, schoonkinderen, klein- en achterkleinkinderen. Je glimlach en je hand in of rond onze hand vertelden hoe zeer we elkaar liefhebben. Vaarwel liefste Moeke, je blijft voor altijd in ons hart.
Op 14 juni 2024 werd in de Sint-Martinuskerk te Ganshoren de uitvaart gevierd van Koen Govaert. Hij was 64 jaar, had een zoon en een dochter en woonde in Tachtigbeukenlaan te Ganshoren. Zijn zoon zei onder meer bij het begin van de viering: Je bent altijd een sociaal persoon geweest, graag tussen de mensen. (…) Je liefde bracht je niet altijd duidelijk in woorden, maart wel in al wat je deed. (…) Je kon heel direct zijn. (…) Ik had je graag een pijnvrije week gegund om nog te kunnen reizen of uitstappen te doen. Want in andere omgevingen bloeide je steeds open. (…) Je levenskwaliteit ging sterk achteruit. Maar je hield je altijd sterk. Je lijden is nu gedaan. Je bent sterk en kwetsbaar tegelijk . Je zei vaak: “hoofd in de wolken en voeten op de grond”. En dat past bij jou. Je was dankbaar voor het leven en werd tegelijkertijd geconfronteerd met de harde realiteit. (…) Dag papa.
In de Sint-Ceciliakerk te Ganshoren werd op 30 mei 2024 de uitvaart gevierd van Lea Beldé, weduwe van Harm Jan Kremer. Zij is overleden in Home Heydeken enkele dagen voor haar 90ste verjaardag.
Hierbij het welkomstwoord dat namens haar kinderen door de oudste dochter Ingrid werd uitgesproken.
Ik ga u iets vertellen wat Matthias, Wilfried en ik samen besproken hebben.
Het gaat over Lea, ook wel bekend onder de naam “Loeke”, oma Lea, Mutti en mams, een beetje afhankelijk van onze stemming en de omstandigheden waarin we haar nodig hadden.
Lea werd geboren in 1934 in Deurne, of beter gezegd “Deurne-Zuid”, daar stond ze op, dichtbij het vliegveld. Ze was een kind van de oorlog. We kennen het verhaal van het sponske en het fluitje die ze naar school moesten meenemen om als er luchtalarm was, in de kelder eventueel te gebruiken. De bombardementen op Mortsel en cinema Rex herinnerde ze zich nog levendig.
Ze waren thuis met 8, waarvan 6 meisjes, de oudste en de jongste waren zonen. Zij was nummer 5 en zoals iedereen in zo’n situatie kan vertellen, is dat een speciale positie. Je hoort niet bij de enen en niet bij de anderen. Ze moesten ook veel samendoen, konden zich niet apart ontwikkelen. Als een oudere zus met een vrijerke afsprak, moest de jongere zus meegaan, chaperonneren.
Bovendien was het toen nog zo dat je als meisje niet verder kon studeren. Ze moest al op 14 jaar van school weg om thuis in het tuinbouwbedrijf te werken.
Zoals bij vele vrouwen van die leeftijd heeft het een heel leven opgespeeld, dat ze niet had kunnen studeren. Dat heeft mij ook erg beïnvloed. Het is een belangrijke stimulans voor mij geweest om verder te studeren. Ze heeft er ook voor gezorgd dat ik die kans wel gekregen heb waarvoor ik dankbaar ben.
Samen met haar zus Jeanne is ze bij de scouts geweest, de andere zussen en broers waren bij de Chiro. Ze kon vertellen over het kamp aan zee, in De Haan waar ze bij een boer op een strozak sliepen. Dat scouts-zijn heeft haar voor haar verdere leven gekarakteriseerd, zoals men zegt: “Eens scout, altijd scout.” Ze was leidster, Akela bij de welpen. Vorige zaterdag heb ik nog met haar “Wolfjes wolfjes doen hun best, ieder wolfje in zijn nest” gezongen.
Want zingen deed ze graag. Ze zong “Zingen is een ding, dat houdt een mens zo flink”. Of als het mentaal niet goed gaat: “Pak al je zorgen in je plunjezak…”. Ik weet dat ze in haar jeugd prachtige zangfeesten heeft bijgewoond, ik denk o.a. met Emiel Hullebroek. Ze hield veel van Wannes Van de Velde, met diens liederen kon ze haar verbondenheid met Antwerpen uitdrukken.
Als we op reis gingen, zongen we samen luidkeels in de auto. Onder meer daarom ken ik/ kennen we zelf ook nog vele Vlaamse liederen.
Eind jaren ’50 leerde ze Jan kennen, beleefde een fijne tijd hier op de Expo, de wereldtentoonstelling van 1958. Jan was een Nederlander die in Brussel woonde en die protestant was. Dat werd niet zo makkelijk aanvaard. Ze moest in Lourdes gaan trouwen.
Ze verliet haar vertrouwde Deurne -of beter gezegd Deurne-Zuid- dat ze omruilde voor de grote stad Brussel. Dat moet ongetwijfeld een hele aanpassing geweest zijn. Ze woonde eerst in Koekelberg, dan in Molenbeek, daarna opnieuw in Koekelberg. Gelukkig liepen er toen in Brussel nog een heleboel Vlamingen rond. Ze was heel Vlaams- en sociaalvoelend en dat heeft ze ons ook doorgegeven. Ze vond vlug aansluiting bij de KAV. De vorming die ze vroeger miste, heeft ze daar ten dele gekregen. Er zijn hier mensen die ze nog van toen kende of wiens kinderen wij nu nog kennen.
Uit haar huwelijk met paps ontsproten drie kinderen, jullie welbekend.
Een groot deel van haar leven heeft ze “buitenshuis” gewerkt. We woonden in Molenbeek vlak bij de parvis en ze had daar een droogkuiswinkel. Later als we in Koekelberg woonden, ging ze ’s avonds met paps op pad met de auto om bij aanstaande bruidjes een “verrassingspakket” te brengen. Wilfried en ik zaten dan achteraan in de auto en maakten er ons huiswerk. We hebben zo vele dorpen in Vlaams-Brabant verkend.
In 1970 verhuisden we naar Ganshoren, daar keek ze naar uit: we kregen een appartement met een badkamer, met veel lichtinval, een vrij zicht, centrale verwarming. Dat was iets anders dan de 2 stoven die ze ‘s morgens in Koekelberg moest aansteken.
Ze ging later werken in de kinderkribbe, elke voormiddag ging ze er koken. Dat was tot aan de geboorte van Matthias. Ze had er fijne collega’s.
Ze was lid van de turngroep, reed mee op ronde met de wereldwinkel, was actief in de parochie, maar ze was vooral de drijvende kracht achter “Zonnestraal”, ziekenzorg. Ze bezocht oudere en zieke mensen in een tehuis of thuis. Ook na het overlijden van paps is ze hiermee verdergegaan.
Dat zich engageren is iets dat ik van haar overgenomen heb, en waarvan ik zie dat het ook in haar kleindochter, mijn dochter wordt voortgezet. Soms namen we ook samen een engagement op, zoals in de wereldwinkel of bij betogingen.
Ze was meestal met de fiets of te voet onderweg. Heel veel mensen in Ganshoren kennen haar van haar voorbij te zien komen op de fiets.
Sowieso was ze veel op stap. ‘s Morgens vertrok ze al vroeg met de bus, doorkruiste via allerlei kronkelwegen het land, trein op trein af, bus op bus af, tot op hoge leeftijd, boven de 80 nog. Ze reisde zo in haar eentje naar de zee of naar Limburg, naar haar zussen of b.v. haar oudste broer.
Als we dan bij haar op bezoek gingen, was de vogel gaan vliegen. Ze was heel vaak “op vadrouille”. Ze legde dan een briefje in haar appartement met de tekst “Niet thuis vandaag”.
Het noodlot sloeg een eerste keer toe in 2006, toen haar man, onze papa overleed.
Vrij vlug verhuisde ze hierna naar een kleiner appartement dat ze heel knus inrichtte.
In 2020 sloeg het noodlot een tweede keer toe: ze kwam ten val en moest aan de knieschijf geopereerd worden. Ze moest 7 weken revalideren. Maar wonderwel herstelde ze tamelijk goed. Hoewel de kine niet alles was, kon ze zich toch nog voortbewegen.
Ze had in het dagelijkse leven eigenlijk veel hulp nodig, maar had het heel moeilijk om die te aanvaarden. Bovendien was die hulp zeer vaak het Nederlands niet machtig. Dus een serieus klapke doen met die mensen zat er niet in.
In januari 2021 sloeg het noodlot een derde keer toe: ze was nog eens gevallen, thuis en haar knie was aan het ontsteken. Ze werd opnieuw geopereerd in het UZ Brussel, maar door corona konden we haar niet bezoeken, wel eens aan het raam zwaaien. De anesthesie en de afzondering door corona deden haar geen deugd.
Toen ze die tweede keer in het ziekenhuis lag, was ze lucide genoeg om te beseffen dat ze niet meer naar huis kon. Ze koos er zelf voor om naar Heydeken te gaan. Het was voor ons, kinderen, een geluk dat ze die keuze zelf maakte. Wat zeker meegespeeld heeft, is dat er al een goede vriendin van haar zat. Ook andere bekenden kwamen we ertegen.
Ze zei wel heel vaak dat ze nooit gedacht had dat ze daar zou zitten, wij trouwens ook niet.
In het begin wandelde ze alle dagen in de tuin van Heydeken, ze nam ook aan vele activiteiten deel.
Toch ging ze stilletjes achteruit: van de rollator naar de rolstoel. Van het nieuws volgen, naar geen krant meer lezen, van met smaak eten naar de maaltijd laten staan.
Herinneringen van vroeger kwamen terug, aan haar bedmaat, aan de situatie thuis met haar familie in Deurne, nieuwe herinneringen maken ging niet meer.
Op 22 mei 2024, kort voor haar 90ste verjaardag die we nog samen zouden vieren en waarvoor de uitnodigingen verstuurd waren, is haar kaarsje dan uitgegaan. Het was al maar een waakvlammetje meer, een kleine windstoot volstond om het te doen uitdoven. Ze is vredig in haar slaap overleden.
Hopelijk zeggen ze hierboven iets wat ze ons ontelbare keren heeft gezegd: “Kom binnen, hier moet ge niet werken!”
Rust in vrede, mams!
Matthias, Wilfried, Ingrid
In de Sint-Agathakerk werd op 2 mei 2024 de uitvaart gevierd van Elvire Roosens, echtgenote van Jean-Pierre Watthé. Zij was 75 jaar en woonde op het Samenwerkingsplein te Sint-Agatha-Berchem. Zij was de oudste van een gezin uit Anderlecht. Zij was 52 jaar gehuwd met Jean-Pierre Watthé en is na een kort ziekenhuisverblijf onverwachts overleden. Haar nicht omschreef haar in een dankwoord als “een ijzersterke vrouw, dapper en goedlachs met een hart van goud.” Het noodlot sloeg toe toen de enige zoon Patrick in 2015 een hersenbloeding kreeg en hulpbehoevend werd en sindsdien woont in woonzorgcentrum Bloemendal te Sint-Agatha-Berchem. Vele jaren heeft Elvire gewerkt in de administratie van het Bracopsziekenhuis te Anderlecht waar ze ook overleden is.
Haar nicht besloot het dankwoord met deze zin: "Hoewel we nu afscheid moeten nemen, wil ik geloven dat we elkaar weer zullen zien aan de overkant. En tot die tijd zal je altijd in mijn hart zitten, als een stralend licht dat me begeleidt op mijn levenspad."
In de Sint-Agathakerk werd op 26 april 2024 de uitvaart gevierd van Georges Jespers, echtgenoot van Germaine Van Goethem. Hij was geboren in Zellik en werd 84 jaar. Hij woonde te Sint-Jans-Molenbeek en was reeds vele jaren ziek en bedlegerig zodat hij de laatste maanden in een woonzorgcentrum verbleef met tussendoor vele opnames in het ziekenhuis.
In de basiliek van het Heilig Hart werd op 23 april 2024 de uitvaart gevierd van Karolus “Charel” Malfranckx, weduwnaar van Simona Vanden Bosch. Hij was 92 jaar en afkomstig van Veltem-Beisem kwam hij op jonge leeftijd naar Brussel om te werken als beenhouwer. Tot in 1985 baatte hij de beenhouwerij ‘Zavelput’ uit in de Groot-Bijgaardenstraat te Sint-Agatha-Berchem. Nadien verhuisde hij naar de Basilieklaan te Koekelberg.
In de Sint-Agathakerk werd op 8 februari 2024 de uitvaart gevierd van Yvonne Adams, weduwe van Jules Devigne. Zij was 95 jaar en is in Lubbeek geboren. Met haar echtgenoot woonde ze vele jaren in Charleroi tot ze enkele jaren geleden verhuisde naar Sint-Agatha-Berchem om zo dichter bij haar familie te zijn. Na een verblijf van enkele maanden in een serviceflat in Janniot, verhuisde zij naar Home Bloemendaal waar ze overleden is.
Op zaterdag 3 februari 2024 werd in de Sint-Martinuskerk te Ganshoren de uitvaart gevierd van Emilienne Verdonck, weduwe van Roger De Poorter. Zij was 93 jaar. Zij is geboren in Geraardsbergen en sinds haar huwelijk in 1953 woonde zij in Ganshoren. Op voorstel van de familie werd tijdens de uitvaart het evangelie gelezen van de ‘Barmhartige Samaritaan’ die naaste werd van een gekwetste man. Emilienne zag destijds waar ze kon dienstbaar zijn en naaste kon worden van anderen. Zo heeft ze vroeger als vrijwilliger de refter en de bewaking gedaan in de basisschool Sint-Lutgardis, zong ze mee in het Sint-Martinuskoor, was vrijwilliger in de home Magnolia in Jette en was lid van Okra Ganshoren. In 2014 verhuisde ze naar de Parkresidentie te Jette en sinds 2017 verbleef ze in Warlandis. Haar kinderen blijven haar herinneren als ‘altijd met een glimlach, altijd zorgend voor een ander. Zo zacht en warm’ zoals op het herdenkingsprentje staat.
Totaal onverwachts is op 23 januari 2024 Marie-Jeanne Meertens, weduwe van Jean Van Huffel, overleden. Zij was 83 jaar en woonde in de Keizer Karellaan te Ganshoren. Op zaterdag kwam zij naar de eucharistieviering in de Sint-Ceciliakerk, ’s avonds op de nieuwjaarsreceptie in De Zeyp, ’s anderendaags was zij op de toneelvoorstelling van Brussels VolksTheater in Anderlecht. En op dinsdag is zij in haar slaap overleden. Sinds 1996 was zij weduwe en met Gezinspastoraal Brussel werkte ze mee aan de weduwenwerking. Altijd welgezind was zij een attente moeder en grootmoeder. Vele jaren hielp zij mee in de keuken voor de bedevaarten van ‘Communauté Maranatha’ die gehuisvest zijn in Koekelberg. In Ganshoren en Koekelberg was zij actief lid van Okra, Zomaar en Davidsfonds en nam ze ook deel aan samenkomsten in gemeenschapscentrum De Zeyp. Op haar gedachtenisprentje lezen we: wat ik gedaan heb, of het nu veel of weinig is, deed ik met mijn hart.
Op zaterdag 20 januari 2024 overleed te Kortenberg priester Luk Peeters op de leeftijd van 89 jaar. Hij werd op 3 maart 1934 geboren te Asse en werd priester gewijd op 31 augustus 1958.
Luk werd eerst benoemd als onderpastoor in de parochies Sint-Agatha-Berchem, Sint-Agatha (1958-1963) en Etterbeek, Sint-Antonius van Padua (1963-1970). Vervolgens werd hij verantwoordelijke Nederlandstalige pastoraal te Etterbeek in de parochies Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart en Sint-Gertrudis (1970-1982) en in Sint-Pieters-Woluwe voor de parochies Sint-Aleidis (1982-1986), Onze-Lieve-Vrouw, Stokkel waar hij pastoor was (1982-2009), Sint-Paulus (1990-2009) en Sint-Aleidis (1994-2009).
Luk heeft zich een halve eeuw lang ingezet voor zijn parochianen in het Brusselse, voor jong en oud. De Nederlandstalige pastoraal ging hem tot zijn laatste dag zeer ter harte. Hij had een heel sterke band met zijn familie. Sinds zijn pensioen in 2009 heeft hij ook veel kunnen genieten van de rust en stilte in de natuur.
Overeenkomstig zijn wens werd zijn lichaam geschonken aan de wetenschap. De gedachtenisviering vond plaats op zaterdag 27 januari om 11 u in de kerk van Sint-Antonius van Padua, Heverlee.
Enkele weken na het overlijden van haar zus, is ook Marcellina Vandersickel overleden. Zij was 95 jaar. Samen met haar levensgezellin Anna Van Bossuyt – overleden in 2013 – woonde zij in Ganshoren. In 2015 verhuisde ze naar Dendermonde waar haar nicht woonde en sinds 2022 verbleef ze in een woonzorgcentrum in Appels-Dendermonde. Het was haar wens dat haar uitvaart werd gevierd in de Sint-Ceciliakerk en deze ging door op 22 januari 2024. Ze werd begraven bij haar levensgezellin in Ganshoren.
Op 15 januari 2024 werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van Janine van Assel, weduwe van Laurent Vander Veken.
Meer dan 60 jaar woonde ze in de ‘Cité Moderne’ te Sint-Agatha-Berchem. Sinds een anderhalve maand verbleef zij in het woonzorgcentrum Quietas te Dilbeek.
Op 13 januari 2024 werd in de Sint-Martinuskerk de uitvaart gevierd van Ivonne Ringoet, weduwe van Marcel Minne.
Zij was 98 jaar en is overleden in woonzorgcentrum Warlandis in Jette.
Hierbij enkele fragmenten van het dankwoord namens haar kinderen.
Lieve allemaal,
Onze mama was een wijze, lieve vrouw, die vooral heel dankbaar was. Zij hield heel veel van papa, haar 4 kinderen, 11 kleinkinderen en ondertussen 11 achterkleinkinderen.
Zij besefte heel goed hoe gelukkig zij was dat zij zo lang samen met papa heeft kunnen leven. Dat zei ze dan ook in elk gesprek: “zolang wij maar samen kunnen zijn” Helaas was dat de laatste 16 maanden van haar leven niet meer het geval.
Het overlijden van papa in augustus 2022 was voor haar dan ook een enorm verlies. Nadien stelden wij ook vast dat papa heel wat van de beginnende dementieproblemen van mama had opgevangen. Samen lukte dat nog allemaal maar na een paar maanden alleen, was de verhuis naar het woonzorgcentrum Warlandis echt wel noodzakelijk. Daar werd mama heel erg gewaardeerd. (…)
Als jonge twintiger heeft zij voor haar vader gezorgd toen haar twee zussen en broer in de Congo zaten. Zij gaf les toen zij papa leerde kennen en nadat zij getrouwd was, werd de zorg voor hem en haar vier kinderen haar grootste taak. Wij zijn in een warm nest groot gebracht, waar ruimte was voor muziekschool, scouts, tennis en een jaarlijkse grote reis naar het buitenland. (…)
Mama was dankbaar voor het mooie, lange leven dat ze gehad heeft, dankbaar ook voor de vele bezoekjes die ze van haar kinderen en kleinkinderen kreeg, waar andere bewoners wel een beetje jaloers op waren. Zij voelde dat ze er niet lang meer zou zijn en is dan ook heel rustig, zonder iemand tot last te zijn, ingeslapen. Wij zullen haar heel hard missen maar zijn vooral dankbaar dat wij mama zo lang bij ons gehad hebben.
Op 12 januari 2024 werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van Rosa Ausloos, weduwe van Albert Schaillie.
Zij was 94 jaar en woonde in de Korenbeekstraat te Sint-Jans-Molenbeek.
Op 29 december 2023 werd in de Sint-Martinuskerk de uitvaart gevierd van Roland Bufkens, echtgenoot van Simone De Boelpaepe.
Hij was 86 jaar en woonde in de Van Overbekelaan. Hij was eredocent van de Koninklijke Muziekconservatorium Brussel en van het Lemmensinstituut te Leuven.
Op 29 december 2023 werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van Madeleine Vandersickel, weduwe van Jean Joseph Mattens.
Zij was 101 jaar en was afkomstig van Sint-Denijs-Westrem en is overleden in woonzorgcentrum Bloemendaal in Sint-Agatha-Berchem. Aan haar kinderen en kleinkinderen laat ze de herinnering achter van tevreden te zijn met de kleine en alledaagse dingen van het leven.
Op 22 december 2023 werd in de Sint-Martinuskerk de uitvaart gevierd van Rosalie Vanden Bossche, weduwe van Albert Pille.
Zij was 89 jaar. Haar levensmotief was: “alles komt in orde”. Klagen deed ze niet. Op het gedachtenisprentje lezen we: “Stil ben je heengegaan, je hebt altijd voor ons klaar gestaan, geborgenheid en liefde heb je ons gegeven”.
In de Sint-Martinuskerk werd op 22 december 2023 de uitvaart gevierd van Liliane De Troch, weduwe van Marcel Van Geyte.
Zij was 96 jaar en woonde vroeger in de Richard Braibantstraat te Ganshoren. Zij was afkomstig van Lokeren. Vanwege haar kinderen werd onder meer het volgende over haar verteld:
Mama was een sterke vrouw. Ze werd geboren op 7 september 1933, de verjaardag van wijlen Koning Boudewijn, zei ze altijd met wat terechte koninklijke trots.
Mama kon de kleine eenvoudige dingen hierdoor enorm appreciëren en een gezonde zuinigheid was altijd onderhuids aanwezig. Ook voor te veel flauwiteiten zoals ze dat zei, moest je bij haar niet zijn. Sterk, de rug rechten en vooruit gaan in het leven, op de tanden bijten. Dat kon ze goed. Mama zag graag mooie dingen. De verhuis van het provinciale Lokeren naar het grote Brussel, deed haar ook ontbolsteren in iemand die de kunst van het goede leven ambieerde. Ze ging voor kwaliteit, in kleding, in meubels, in decoratie, zelfs in auto’s.
Mama leefde voor haar gezin. Reikhalzend keek ze uit als papa de garage binnenreed als hij van zijn werk kwam om dan lekker te koken voor iedereen. Ze deelde lief en leed met hem en haar kinderen stonden centraal.
Mama was moedig. Moedig omdat ze na het verlies van haar enige zus, een jaar later papa verloor. Ze was 53 maar een oerkracht heeft haar overeind gehouden. Haar vlekkeloos bestaan werd in één klap veranderd naar een zelf beredderend leven. 37 jaar lang alleen geweest, veel bezoek en veel steun van vrienden en familie, maar ‘s avonds alleen. Niet meer de warmte van haar geliefde man, alleen nog de koude werkelijkheid van het bestaan om moedig alleen verder te leven. Misschien heeft ze wat te lang gewacht met terug te durven genieten van het leven, maar verdriet om papa was haar eeuwige metgezel. De wonde van het verlies dicht men niet met tijd, het verzacht wel wat.
We zullen je missen, oprecht, want ook al was je lichaam op en heb je hard gestreden, en ook al was je 90, je geest was open ,vrij en jong. “Il faut boire jusqu’à l’ivresse, sa jeunesse” we nemen afscheid van een jonge vrouw van 90.
Op 25 november 2023 werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van Ivan Glorieux, echtgenoot van Jacqueline Bosmans.
Hij was 89 jaar en woonde in Dilbeek. Vroeger woonde hij in Sint-Agatha-Berchem.
In de Sint-Agathakerk op 15 december 2023 de uitvaart gevierd van Daniel Heymans.
Hij was 71 jaar en woonde vroeger in Armand de Neuterstraat. Het laatste anderhalf jaar woonde hij in het woon-en zorgcentrum Bloemendal. Hij schonk zijn lichaam aan de wetenschap.
In de Sint-Martinuskerk werd op 14 december 2023 de uitvaart gevierd van Richard Dusart, echtgenoot van Denise Vanderschrick.
Hij was 84 jaar en woonde in F. Vervaeckstraat te Ganshoren. Hij was vroeger lid van de folkloristische maatschappij Sinte Mette. Maar bovenal was hij een toegewijde echtgenoot en (groot)vader voor het gezin van zijn zoon en schoondochter.
In de Sint-Agathakerk werd op 11 december 2023 de uitvaart gevierd van Herbert Fox.
Hij was 70 jaar en woonde in Etterbeek. Daarvoor woonde hij in Groot-Bijgaardenstraat te Sint-Agatha-Berchem. Hij kende een bewogen leven en had uitgesproken meningen maar altijd met liefdevolle goede bedoelingen.
In de Sint-Martinuskerk werd op 4 november 2023 de uitvaart gevierd van Annie Barbieur, weduwe van Jozef Ertveldt.
Zij was 72 jaar en woonde in de Sint-Martinuskerkstraat te Ganshoren. Sinds het overlijden van haar dochter en schoonzoon was zij als een tweede moeder voor haar drie kleinkinderen.'Alles kom wel 'goed was haar levensmoto.
In de Sint-Agathakerk werd op 3 oktober 2023 de uitvaart gevierd van Johan Wuytens.
Hij was 61 jaar en woonde in Sint-Jans-Molenbeek. Op zijn gedachtenisprentje schreef zijn familie:
"Beetje bij beetje moesten we je verlaten, we konden niet zo goed meer met je praten. Die blik, die stilte deed vaak zeer,de papa en opa van vroeger was je niet meer. Maar nu je bent heengegaan zeggen wij ‘dank je’voor alles wat je hebt gedaan."
In de Sint-Martinuskerk te Ganshoren werd op 22 september 2023 de uitvaart gevierd van William Davey Griffiths, weduwnaar van Mathilde Arts en levensgezel van de overledene Jeanne Jacobs. Hij was 100 jaar en woonde tot voor enkele weken in de Van Overbekelaan. Hij was afkomstig van Wales (UK). Zijn enige dochter overleed als ze 56 jaar was en zijn echtgenote in 1993 en zijn levensgezellin in 2017. Gelukkig kon hij rekenen op zijn schoonzoon en kleinzoon. Deze eenvoudige en zachtaardige man moge nu leven in de vrede van God!
In de Sint-Agathakerk werd op 29 augustus 2023 de uitvaart gevierd van Yves Frix, echtgenoot van Marie-José De Coster.
Hij was 91 jaar en woonde in Dilbeek. Samen met zijn echtgenote had hij tot 1985 een handel in gevogelte in Elsene. Nadien deed hij onder meer vrijwilligerswerk in de kliniek van de Basiliek en was lid van filatelistische en heraldische kringen. Omwille van ziekte verbleef hij de laatste jaren in het geriatrisch centrum Scheutbos in Sint-Jans-Molenbeek waar hij overleden is.
In de Sint-Agathakerk werd op 10 augustus 2023 de uitvaart gevierd van Germania Van Cutsem, weduwe van Elien ‘Maurice’ Vanloo.
Zij was 95 jaar en woonde in de Dilbeekstraat te Sint-Agatha-Berchem. Zij had twee kinderen. Haar jongste dochter is overleden in 2007. Sindsdien ging zij wekelijks naar het gezin van haar overleden dochter om mee te zorgen voor haar twee kleinkinderen. Op het gedachtenisprentje staat een dankwoord van de kleinkinderen.
Liefste meme,
Jij hebt in je leven hard gewerkt.
Je hebt altijd gezorgd voor je kinderen en kleinkinderen.
Je hebt ook veel gelachen en ons doen lachen.
95 jaar is een mooie leeftijd, bedankt om zo lang bij ons te zijn.
Geef mama en pepe een lieve knuffel van ons.
In de basiliek van het Heilig Hart te Koekelberg werd op maandag 17 juli 2023 de uitvaart gevierd van Maria Eylenbosch, weduwe van Jacques Pauwels.
Zij was 92 jaar, woonde vroeger in Sint-Agatha-Berchem en verbleef de laatste jaren in woonzorgcentrum Maria Assumpta in Dilbeek.
In de Sint-Martinuskerk te Ganshoren werd op maandag 17 juli de uitvaart gevierd van Jozef Vanderschrick, echtgenoot van Paula Horemans.
Hij was 76 jaar is onverwacht overlenden en woonde in de Van Overbekelaan te Ganshoren. Hun enige zoon Tom is na ziekte overleden in 1996. Hij was 25 jaar. Lief en leed hebben Jozef en Paula kunnen delen met hun naaste familie.
In de Sint-Agathakerk te Sint-Agatha-Berchem werd op 14 juni 2023 de uitvaart gevierd van Mieke Gordts, echtgenote van Marc Van Crombrugge.
Zij was 64 jaar en woonde in Groot-Bijgaarden.
Op 10 juni 2023 werd in de Sint-Martinuskerk te Ganshoren de uitvaart gevierd van Luc Lehouck, echtgenoot van Christine (Kiki) Van Vlierden, papa van Adriaan en Elisabeth en papi van Margaux en Victor. Hij was 68 jaar en is thuis overleden in Jette op 1 juni.
Afgestudeerd als architect in Sint-Lucas Brussel had hij een carrière als ambtenaar, leidend ambtenaar en expert in de dienst Stedenbouw en ruimtelijk ordening – wat nu het departement omgeving is en meer specifiek Ruimtelijk beleid en planning.
Zijn onbaatzuchtige inzet van Luc voor de gemeenschap in Ganshoren was er met het voorzitterschap CD&V Ganshoren, voorzitter van de oud-leerlingenbond van het ter ziele gegaan Heilig Hartcollege, bestuurslid en voorzitter Familia vzw. Eenmaal met pensioen werd Luc voorzitter van de kerkfabriek Sint-Martinus waar hij in korte tijd een overzicht had van de uit te voeren werken aan het kerkgebouw en dit op korte en op lange termijn.
Zijn belangstelling ging uit naar het volwassenonderwijs. Luc was één van de zestien bestuurders van de VZW Sint-Goedele Brussel. De VZW is een bestuursorgaan voor basisscholen, secundaire scholen, volwassenenonderwijs, tienerscholen alsook kinderopvang. Eveneens was hij, samen met Hans Mariën, aangesteld als bestuurder voor het volwassenenonderwijs, dus specifiek bestuurder van het Centrum voor volwassenonderwijs (CVO) Lethas Brussel dat juridisch deel uitmaakt van de grote VZW Sint-Goedele Brussel. Ook in Lethas zijn grote verbouwingswerken gepland waarbij Luc vanuit zijn expertise de juiste vragen stelde om problemen op te lossen.
Zoals één van zijn vroegere collega’s het omschreef, was Luc een rustige en aangename collega, gedecideerd, maar open luisterend – een gewaardeerde combinatie. Misschien zat de eeuwige warme sjaal er voor iets tussen dat hij zo’n warm mens was.
Zelf koos Luc de Bijbelteksten en de muziek voor zijn uitvaart. Als eerste lezing een uittreksel uit de brief van Paulus aan de Korintiërs over het onvergankelijk lichaam en het antwoord van Jezus in het Mattheusevangelie op de vraag: wat is het allergrootste gebod: Liefde.
Luc was sinds november 2022 ongeneeslijk ziek. Zo graag hadden wij hem nog in ons midden gehad. Hij zal op vele plaatsen gemist worden. Zijn mooi en gevuld leven, zijn bescheidenheid, zijn keuze voor de muziek en de Bijbellezingen verzekeren ons dat er een weg is door de dood naar het Leven en de blijvende eeuwige Liefde.
Johan Dobbelaere
Enkele uren vooraleer in Tisselt de uitvaart zou beginnen van Paul Van Malderen (91 jaar) is in Jette René Hamelrijk overleden. Paul Van Malderen is de vader van onder meer Bart Van Malderen en René Hamelrijk is de vader van onder meer Christine Hamelrijk. Op een week tijd zijn beide vaders en grootvaders van het gezin Van Malderen – Hamelrijk overleden.
René Hamelijk, echtgenoot van Gerwin Janssens, was 94 jaar en woonde in de Frans Beeckmansstraat te Ganshoren. Hij was een talentvol en veelzijdig man met een grote kennis van de medische wereld, handig, intelligent en creatief. Op paasdag was hij een laatste keer in de kerk om de paaseucharistie bij te wonen. De zaterdag voor Pinksteren is hij overleden. Alsof hij zo het paasmysterie heeft voltooid nu hij het eeuwige Pasen is binnengegaan.
In de basiliek van het Heilig Hart te Koekelberg werd op 16 mei 2023 de uitvaart gevierd van Monica Borgers, echtgenote van Gustave Van Nerum.
Zij was 89 jaar en is overleden in woonzorgcentrum Warlandis in Jette. Voorheen woonde ze in de Steengroefstraat te Koekelberg.
Op 23 maart 2023 werd in de Sint-Martinuskerk te Ganshoren de uitvaart gevierd van Vincent Caplan, levenspartner van Sophie De Broeck.
Hij was 58 jaar en woonde in PVT Thuis in de Zeypstraat te Ganshoren. Hij was altijd goed gezind, genoot van het leven. Hij overleed aan een ongeneeslijke ziekte.
In de Sint-Martinuskerk te Ganshoren werd op 3 maart de uitvaart gevierd van Charlotte Aleida Ringoet ‘Leike’, weduwe van Roger Mandeville (overleden in 1954) en van Roger Minne (overleden in 2011). Zij was 100 jaar geworden en is in haar slaap overleden in de Home Aldante te Koekelberg waar ze vroeger ziekenbezoekster was. Op haar gedachtenisprentje schreven haar kinderen het volgende:
Lieve mama, oma, omi
De klok, jouw klok, is blijven stilstaan. Eindelijk rust.
Meer dan 100 jaar heeft jouw hart geklopt op het ritme
van de klok en je wens om te zorgen voor anderen.
Wij dachten dat je onsterfelijk was maar zie,
de tijd heeft ons ongelijk gegeven.
Wij zullen blijven voortdoen - we erfden immers
je gedrevenheid - weliswaar met wat meer
rustpauzes onderweg.
Zo zul jij in ons voortleven,
voor altijd geborgen in ons hart en onze gedachten.
Dankbaar voor wie je was.
Je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen
In de Sint-Martinuskerk te Ganshoren werd op 24 februari de uitvaart gevierd van Laurent Gaston De Ridder, weduwnaar van Irene Walravens.
Hij was 96 jaar en woonde in de Privilegiënsquare te Ganshoren.
Op 7 februari werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van André De Coster. Hij was 77 jaar en woonde in de Edmond Machtenslaan te Sint-Jans-Molenbeek.Vele jaren deed hij vrijwilligerswerk in het Sint-Jansziekenhuis te Brussel.
In de Sint-Martinuskerk werd op 30 januari de uitvaart gevierd van Lieve de Barse, weduwe van Julien De Witte.
Zij was 92 jaar en is overleden in Home Heydeken. Voorheen woonde ze in de Van Overbekelaan. Ze was destijds lid van de wandelvereniging van Pasar, ging regelmatig naar het dienstencentrum De Rotonde en kwam vroeger naar de eucharistievieringen in de Sint-Ceciliakerk.
In de Sint-Martinuskerk werd op 26 januari 2023 de uitvaart gevierd van Delphine Verdoodt, weduwe van Valère Devogelaere.
Zij was 93 jaar en woonde in de Hertog Janlaan te Ganshoren. Zij was afkomstig van Opwijk en woonde sinds 1962 in Ganshoren. Zij was vroeger lid van KAV en van de Familieclub van de wijk Karreveld te Sint-Jans-Molenbeek en ook lid van Okra Ganshoren.
In de Sint-Agathakerk werd op 19 januari 2023 de uitvaart gevierd van Jos Heyvaert, echtgenoot van Mathilde Ginis.
Hij was 90 jaar, woonde in de Koning Albertlaan en is overleden in het woonzorgcentrum Dilhome in Dilbeek. Hij was afkomstig van Mollem. Van thuis uit kreeg hij de liefde mee voor land- en tuinbouw en vele jaren verzorgde hij nauwgezet zijn groentetuin. In Sint-Agatha-Berchem was hij secretaris en penningmeester van Okra De Optimisten. Tot eind september ’22 kwam hij elke zaterdag naar de Sint-Ceciliakerk voor de eucharistieviering.
Dank- en afscheidswoord vanwege het bestuur van Okra De Optimisten
Dag Jos
Wie zou gedacht hebben toen je mij enkele maanden geleden zei : ‘je kunt stilaan beginnen uitzien naar een andere penningmeester’ dat het zo vlug zou gaan. Je liet ons de tijd niet om iemand te zoeken.
Woorden vinden om uit te drukken hoe wij ons nu voelen is bijna onmogelijk. We voelen ons zo leeg, ze hebben een deel van ons weggenomen en nu moeten we zonder jou verder. Het zal niet gemakkelijk zijn je te moeten missen, want zonder veel omhaal was je altijd daar waar er te werken viel.
Wat je allemaal gedaan hebt voor OKRA is niet in enkele woorden samen te vatten.
Het secretariaatswerk nam je voor je rekening, verslagen van de verschillende vergaderingen waren steeds ten laatste de dag nadien gemaakt. Je kon zelfs een verslag maken van een vergadering die niet doorgegaan was. Als penningmeester hield je goed in het oog of alles in orde was, of de rekeningen klopten en of er nog genoeg geld in de kas was. De regio-en gewestvergaderingen woonde je steeds bij.
Als er een uitstap voorzien was, was je altijd present en je kon er van genieten, samen met alle aanwezigen.
Je was ook, samen met Josée, afgevaardigde van OKRA in de consultatieve ouderenraad en was met enkele anderen de Vlaamse stem van de gepensioneerden in de gemeente. Ook in ‘De Kroon’ was je steeds op de algemene vergadering.
Niets was je te veel als het om OKRA ging. We hopen en zijn ervan overtuigd dat je, van daar waar je nu bent ons zult blijven helpen.
Het ga je goed !
Hélène Claus
In de Sint-Martinuskerk werd op 6 januari 2023 de uitvaart gevierd van Denise Seeuws.
Zij was 83 jaar en woonde in de Max Smallaan te Ganshoren. Het leven heeft haar niet gespaard. Haar drie zonen heeft ze alleen opgevoed. En 22 jaar geleden is één van hen plotseling overleden en dat was haar grootste verdriet. Gelukkig kon ze altijd rekenen op haar familie en enkele trouwe vrienden.
In de Sint-Agathakerk werd op 30 december 2022 de uitvaart gevierd van Gust Aernaudts, echtgenoot van Julienne De Vuyst.
Hij was 78 jaar en woonde in de Emiel Heyelensstraat te Sint-Agatha-Berchem. Tot hij niet meer kon en mocht, was hij trappenmaker. Hij nam de zaak van zijn vader over in de Groendreefstraat te Sint-Agatha-Berchem. Sport was zijn passie. Hij was voorzitter van de voetbalploeg VK Berchem en van Real Berchem.
In de Sint-Martinuskerk werd op 29 december 2022 de uitvaart gevierd van Irene Sak, weduwe van Robert Hasard. Zij was 94 jaar en is overleden in home Heydeken waar ze al 14 jaar woonde. Geboren in Overpelt-Fabriek kwamen Irene en Robert in de jaren 1950 wonen in Ganshoren. Nadat Robert overleed in 1991, werd ze lid van Okra Ganshoren. In home Heydeken nam zij deel aan alle activiteiten en uitstappen, kon zij de medebewoners opbeuren en was zij elke vrijdag lector tijdens de eucharistievieringen die er wekelijks plaatsvinden.
In de Sint-Martinuskerk werd op 28 december 2022 de uitvaart gevierd van Paul Braeckvelt, weduwnaar van Elisabeth Makono Rsesumbkwa.
Hij was 87 jaar en is overleden in home Heydeken. In 1958 vertrok hij naar Congo waar hij in 1976 huwde met Elisave en terugkeerde naar Roeselare waarvan hij afkomstig was. Na het overlijden van zijn vrouw in 2004 kwam hij in 2014 wonen in Gansoren om zo dichter bij zijn dochter te kunnen wonen. Tot voor enkele jaren kwam hij regelmatig op zondag naar de Sint-Martinuskerk.
Op 27 december 2022 werd in de Sint-Agathakerk de uitvaart gevierd van Gisèle Beun, weduwe van Raoul De Greeve.
Zij was 90 jaar en woonde in de Prosper Preserstraat. Op het einde van de viering bracht Jan Stacino een in memoriam.
"Met het overlijden van Gisèle Beun verliest het sociale leven van de Nederlandstalige Berchemenaren een van haar markantste figuren.
Zij werd geboren in Nieuwpoort op 26 augustus 1932 en op jonge leeftijd werd zij geconfronteerd met een familiaal drama! Haar vader die vocht tegen het fascisme werd door de nazi’s gefusilleerd in 1944. Haar moeder stond als weduwe alleen in voor haar gezin en na de oorlogstijd studeerde Gisèle moedig en ijverig zodat ze vrij vroeg het diploma van onderwijzeres behaalde.
Zij leerde in het onderwijsmidden haar echtgenoot Raoul De Greeve kennen die onderwijzer werd aan de Gemeenteschool van Sint-Agatha-Berchem. Zij werkte als onderwijzeres aan de basisschool van het Koninklijk Atheneum van Koekelberg. Zij promootte er het ABN zonder evenwel haar West-Vlaamse roots te verloochenen. Lid van het ACOD was zij betrokken bij het opkomen in onze gemeente van de Rode Leeuwen. Het was dan geenszins te verwonderen dat ze voor de 'Spa' lange tijd gemeenteraadslid is geweest van onze Gemeente. Zij stond ook aan de wieg van de Nederlandstalige Socio-Culturele raad van Berchem alvorens die zijn gestalte kreeg in het Gemeenschapscentrum De Kroon, maar ook was zij betrokken bij de stichting van onze Nederlandstalige Gemeentelijke Bibliotheek. Zij maakte deel uit van de adviesraden van deze instellingen tot op het einde haar leven.Zij was tevens de bezieler van de derde leeftijdsgroep van de socialistische mutualiteit Solidaris en last but not least was ze de stichteres van “De Eglantier” een vereniging van creatieve en progressieve vrouwen. Het was haar wil in deze Sint-Agatha-kerk van ons afscheid te nemen omdat zij overtuigd was dat christendom en socialisme aan de grondslag liggen van een democratisch humanisme.
Wij zullen haar maatschappelijke inzet nooit vergeten. Requiem in pacem – Zij ruste in vrede !"
In de Sint-Martinuskerk werd op 15 december 2022 de uitvaart gevierd van Tine Seeuws, weduwe Frederic Lambrechts.
Zij was 94 jaar en is overleden in Home Heydeken te Ganshoren.
Dank- en afscheidswoord van vzw Familia
"Vaarwel Tine, Al een tijdje was je van het toneel verdwenen, maar daarom niet uit onze leefwereld en onze gedachten. Op grote gebeurtenissen mochten we je de laatste jaren nog ontmoeten en dit was altijd een plezier. Je was klein van gestalte maar o zo sterk aanwezig in de vele activiteiten die je ondernam. Je was graag gezien, had veel empathie en waar je ook kwam kende je zoveel mensen aan wie je steeds de nodige aandacht schonk. Een troostend woord gaf je wanneer iemand er nood aan had. Waar je kon, sprong je ook in de bres. Als we je tegenkwamen op straat of elders stond je om geen babbel verlegen. Je gezicht was bijzonder expressief waardoor je gesprekken emotioneel extra ondersteund werden.
Je was steeds een warme en sterke persoonlijkheid, samen met je gezin jarenlang actief in en rond de Nederlandstalige christelijke gemeenschap in Ganshoren. Je echtgenoot heeft de eerste stappen gezet voor het nieuwe kerkgebouw van Sint-Martinus. Jij was actief in zovele verenigingen, zoals KAV, Hoop op Oogst, de parochie, vzw Familia, … Steeds was er een brede interesse in de mensen waarmee je samenwerkte, was je één van de hard werkende en drijvende krachten en had je zicht op wat mogelijk was.
Ook in deze parochie van Sint-Martinus heb je bergen werk verzet bij de jaarlijkse - tweetalige - parochiefeesten met middagmaal in onze vroegere Familia-zaal in de Jan de Greefstraat. Je stond altijd klaar om de zaal mee op te bouwen en anderen een handje toe te steken en om de tombola te doen lukken. Je open geest, je pertinente opmerkingen en je authenticiteit missen wij in het bestuur van de vzw Familia. Je was recht voor de raap en wond er geen doekjes om, dit maakte samenwerken met jou ook gemakkelijk en aangenaam. En vooral je steun en je begrip toen de zaal een discussiepunt werd met de basisschool, heeft ons door die periode geholpen.
Jarenlang was je een bekend gezicht in het Sint-Martinuskoor hier in de kerk waar je al zingend de zondagsvieringen ondersteunde. Heel wat mooie herinneringen komen bovendrijven. Wij zijn je zeer dankbaar voor wat jij hebt gepresteerd, voor onze Nederlandstalige gemeenschap. Zonder jou stonden we niet waar we nu zijn. Hier nemen we nu afscheid van een warm en mooi leven. Tot ziens hierboven." Luc Lehouck, Voorzitter vzw Familia en Kerkfabriek Sint-Martinus Ganshoren
