Naar aanleiding van de oorlog in Oekraïne vluchtten heel wat mensen die het land uit.
In België werd een oproep gedaan naar mensen die een of meerdere Oekraïense vluchtelingen willen opvangen.
Onder de noemer #plekvrij (of om het in Bijbelse termen te zeggen: is er nog een plekje in de (jouw) herberg?) boden ook heel wat gezinnen in Kortemark aan om Oekraïense vluchtelingen op te vangen. De solidariteit is bij ons dus erg groot en dit kan alleen maar toegejuicht worden.
Angst en hoop
De redactie van Kerk en Leven was even te gast bij de Zusters van Liefde, waar 8 mensen uit Oekraïne verblijven.
Onder hen 2 tienermeisjes die beide een tekening maakten ‘voor de lezers van Kerk en Leven’.
Die tekeningen vind je nu ook in bijlage op onze website.
Naast de angst voor het oorlogsleed herkende je er overduidelijk de liefde voor het eigen land en de wens en de hoop om er zo snel mogelijk terug te keren.
Niet alleen vluchtelingen uit Oekraïne
De lange coronapandemie had als (noodzakelijk) gevolg dat we lange tijd teruggeplooid werden tot ons eigen kot of bubbel.
We werden overspoeld met berichten over de coronasituatie waardoor we een beetje de voeling kwijtraakten met wat elders in de wereld aan het gebeuren is.
De oorlog in Oekraïne liet ons weer verder dan ons kot kijken.
Die blik op de wereld werd meteen nog ruimer na het bezoek bij de Zusters van Liefde.
Naast de 8 vluchtelingen uit Oekraïne verblijven er ook mensen die gevlucht zijn uit Somalië, Afghanistan, Syrie.
Alle 23 hebben ze een eigen verhaal, een eigen verleden van angst voor de oorlog, schending van mensenrechten, onderdrukking,..
Veiligheid
Wat zij het meest appreciëren? Hier is geen oorlogsgeweld: de rust, stilte, natuur geven een gevoel van veiligheid en dat doet hen ongelooflijk veel deugd.
Bij de Zusters van Liefde kunnen ze zijn wie ze zijn.
Het doet er niet toe of ze vrouw of man zijn, of ze blank, bruin of zwart zijn, of ze katholiek, moslim, orthodoxe christen of… zijn: dit wordt gerespecteerd en iedereen wordt als gelijk behandeld.
Opmerkelijk was ook de wil om iets aan hun situatie te doen: contacten leggen, de taal leren, een opleiding volgen, te werken,…
Dit is niet altijd zo vanzelfsprekend want er moet van ‘onze’ kant ook de openheid zijn om hen hiervoor kansen te geven.
En wij…Waar staan wij in het verhaal?
Misschien is er ‘letterlijk’ geen plek in onze herberg, maar laten we dan minstens figuurlijk ‘plek maken’
door de vluchtelingen die hier verblijven een kans te geven
maar ook;
om met een open blik te durven kijken naar wat er in de wereld gebeurt
en respect op te brengen voor iedereen die, waar ook ter wereld, op de vlucht is.
Iets doen
En laat ons tevens vastberaden de wil opbrengen om iets te doen:
heel wat Noord-Zuidorganisaties bieden hulp bij acute noodsituaties en/of werken aan duurzame projecten:
om mensen op hun weg naar zelfredzaamheid te steunen,
om onrechtvaardige structuren aan te pakken,
om te werken aan mensenrechten,...
